Cambodjateam 2013; Afscheid, besteding sponsorgeld en individuele terugblik

Lieve lezers,

Het zit er echt op. We zijn nu enkele weken terug, hebben de reis geëvalueerd en worden weer opgeslokt door de dagelijkse gang van zaken. We hebben een geweldige EVS werk-ervaringsreis gehad. Een prachtig team vrijwilligers die zich hebben ingezet in het Peaceful Children Home 2 en het dorp. Een ieder heeft weer een bagage aan ervaring mee terug genomen ! De bijzondere verhalen van de leden van dit geweldige team kunnen jullie hierna lezen.

Maar eerst willen we jullie bedanken voor de steun die wij ontvangen hebben. Het is gigantisch hoeveel mooie reacties we hebben gekregen op onze weblog(s) evenals de vele donaties die we hebben ontvangen. Totaal hebben we € 4.200,00 aan sponsorgeld binnengekregen. Dit hebben we als volgt besteedt;

• Betonpad naar toilet en guesthouse € 72,64
• Boeken voor de bibliotheek € 46,46
• 100 zakken rijst van 10 kg. voor getroffen gezinnen overstroming € 476,80
• 10 fietsen€424,00
• Voor 3 maanden shampoo, zeep, tandpasta, maandverband enwasmiddel€238,72
• Voor 60 kinderen; metDeet geimpregneerde musquitonetten,kussens, lakens, dekens en handdoeken €552,80
• Graven kanaal en betonnen duikers€149,60
• Voor de keuken, Rijstpan, messen, eetlepels, borden, vergieten en foodcovers € 113,60
• Metalen ladder (12 meter) en bamboe stellage€119,20
• Waterpomp met accesoires (50 m slang, 50 l diesel, olie)€ 360,20
• Multimedia voor scholing en presentaties (beamer, DVD speler en soundsystem) € 347,40
• Schoolspullen voor 56 kinderen rugzakken, pennen, linealen en schrijfblokken € 140,64
• Voor alle 56 kinderen ondergoed€ 198,84
• Schoonmaakmiddelen€ 105,48
• Verf (incl schuurpapier, kwasten, penselen, rollers, markers, monddoekjes, verfverwijderaar, handschoentjes en tape) € 803,04

TOTAAL UITGEGEVEN € 4.176,42

Het overgebleven geld gaat naar de vrijwilligers van het Cambodjateam 2014 die 2 januari a.s. vertrekken richting ‘ons’ weeshuis. Jullie kunnen ook deze groep vrijwilligers steunen en volgen op www.cambodja2014.reismee.nl

Al met al kan ik stellen dat het werken met dit team vrijwilligers geweldig was. Ik ben trots op hetgeen ze bereikt hebben, zowel op persoonlijk vlak maar zeker ook voor de kinderen in het weeshuis. Onderstaand de beschrijvingen van de TOPPERS van het Cambodjateam 2013.

Heel veel leesplezier en nogmaals heel erg bedankt,

Mede namens EVS en Commundo

Peterhans

Cambodja.nu

Reiservaringen Vrijwilligers Cambodjateam 2013 ‘Back to the future’

Chantal Vingerling

De reis begon op Schiphol waar we elkaar voor de tweede keer zagen en het een beetje onwennig was. Na een lange vlucht waar we bij de overstap lekker op de grond van een vliegveld hebben geslapen, kwamen we aan in Phnom Penh. De eerste dagen keek ik mijn ogen uit. Wat een andere wereld! Het straatbeeld, de mensen, de gewoontes en ook de geschiedenis van Cambodja maakten veel indruk.

Toen we na een onstuimige busreis aankwamen bij het weeshuis was ik erg ontroerd. De kinderen kwamen op ons afgerend en meteen werden we warm onthaald met veel knuffels en aandacht. Ze waren blij dat wij er waren en ik voelde dat dit een bijzondere ervaring zou worden. De eerste acht dagen waren vooral fysiek inspannend, we hebben veel geverfd en schoongemaakt. Het was fijn om meteen resultaat te zien. Ook was het heel bijzonder om met de kinderen te spelen en ze te knuffelen.

De paar dagen Siem Riep waren toch wel heel fijn en we hebben ons even kunnen laten gaan als toerist bij Angkor Wat en in het nachtleven. Dit weekendje weg had ons goed gedaan, maar het was ook een goed gevoel om weer terug te gaan naar de kinderen.

De laatste acht dagen hebben we wat verfwerk afgemaakt en verder veel tijd kunnen spenderen met de kinderen. Ze genoten zo van de allerkleinste dingen als springtouwen, stoepkrijten, waterballonnengevecht, t-shirts verven, dansen. Ik vind het heel bijzonder dat de kinderen zo open staan voor vreemde mensen, de aandacht en de liefde. De liefdevolle interactie maakte dat je de kinderen na 3 weken al helemaal in je hart gesloten hebt en het afscheid was dan ook zwaar.

De laatste dagen Phnom Penh waren vooral een afsluiting van de hele ervaring. Nog wat massages, wandelingen door de stad en een foto in traditionele stijl en de reis was aan zijn einde gekomen.

Deze reis was een verrijking. Niet alleen heb ik een persoonlijke ontwikkeling doorgaan, ook ben ik heel dankbaar dat ik in Nederlandse omstandigheden ben opgevoed met ouders die mij elke dag liefde kunnen geven. Ik heb nu gezien dat het ook anders kan en zal me dat beseffen wanneer ik mijn dagelijkse dingen doe. Bedankt dat ik deze mooie ervaring mogen meemaken!

Djamila Atlaoui

Helaas moesten we Cambodja weer verlaten en gingen we met enige gezonde tegenzin naar huis. Blij om iedereen weer te gaan zien. En weer terug naar het sombere weer. De zon, vriendelijke mensen, het weeshuis en de kinderen lieten we ‘ achter’. Eerst nog een paar dagen genieten in Phnom Penh. Dit bestond vooral uit souvenirtjes kopen, genieten van de laatste dagen, spinnen eten en een verassende afscheidsavond. Waarbij we uiteten gingen en daarna gingen karaoke. Wetende dat daar niet mijn beste kwaliteiten liggen. Een gepaste en gezellige leuke laatste avond van deze mooie, bijzondere en leerzame reis.

Het was toch echt tijd om naar huis te gaan. Voor de laatste keer deze reis je backpack inpakken en op naar het vliegveld. Gelukkig hadden we in China een overstap van 5 uur. Genoeg tijd om elkaars feedback te schrijven. Het was nog best een klus om voor iedereen een tip en top te schrijven. De uren zijn we door gekomen met muziek luisteren, tips en tops schrijven, pizza eten en dure (lees 15 dollar voor een bakkie) koffie drinken. Voordat we het vliegtuig in gingen kregen we onze tips en tops. Nog even was het spannend of de rolstoelen in het vliegtuig zaten. Tot onze opluchting zagen we ze de laadruimte in gaan. Al lezende van de mooie feedback vielen vele van ons in slaap. Op Schiphol stond een mooi welkomstcomité.

Lieve mensen, ik heb een geweldige tijd met jullie gehad. Bedankt voor deze mooie reis. En volgers, bedankt voor jullie mentale digitale steun op afstand en voor jullie stortingen. Ik zal de kinderen en de groep missen.

Bart Smits

Het vrijwilligerswerkproject in Cambodja was in een woord, AMAZING!

Op het vliegveld bij vertrek begonnen de kriebels al, ervaringen uitwisselend over hoe de voorbereiding was gegaan, wat we wel of niet hadden meegenomen en wat we zouden tegenkomen. De vliegreis verliep voorspoedig, voor we het wisten zaten we in een heerlijk klimaat, In Phnom penh, slippertjes aan, met een biertje bij het guesthouse. In Phnom penh hebben we een aantal dagen wat van de cultuur gezien, de taal geleerd, de indrukwekkende killing fields en gevangenis gezien en nog wat westers genot genoten, alvorens we naar het weeshuis gingen.

Na een lange, regenachtige reis, ondertussen genietend van de eindeloze rijstvelden, palmbomen, bergen en buffels, kwamen we aan bij het weeshuis. Ik kan niet voor anderen spreken, maar ik voelde me meteen thuis. Hemelsbreed lachende kinderen, vol energie en nieuwsgierigheid en binnen ‘n uur had ik de bijnaam GI Joe, kon ook veel slechter! Na even acclimatiseren kregen we een toespraak van de general manager over het weeshuis, de prioriteiten, hoe met de kinderen om te gaan en dankbaarheid voor onze komst. De volgende dag zijn we begonnen met inventariseren wat we wilden doen en konden doen, gespeeld met de kinderen en ze leren kennen.

De dagen daarna hadden we opgedeeld in een aantal projecten en wisselende groepen. We hebben het meisjeshuis van binnen en buiten schoongemaakt en geverfd, ook het algemene gebouw hebben we ontbladerd en voorzien van een eerste laag verf. Het was zwaar maar ontzettend leuk werk, we waren echt fysiek en broodnodig hard werk aan het doen, aan het einde van elke dag wist je dat je gewerkt had en voor iets goeds. Het spelen met de kinderen werd ook steeds leuker, elke dag voelde ze zich iets meer op je gemak bij je, en vice versa. Ik heb nog een boksles gegeven aan de jongere jongens, ze waren ontzettend enthousiast en energiek, maar tot mijn verbazing konden ze ook na het slaan, springen en stoeien nog ’n minuut op de plaats mediteren, in doodse stilte, ze bleven me verbazen.

Voordat we naar Siem Reap gingen, hebben we nog n bezoek gebracht aan het nabij gelegen dorp wat het weeshuis sponsorde met rijst. Een gedeelte van het dorp was volledig verwoest en eindelozen rijstvelden waren niet meer vruchtbaar. Verschrikkelijk om te zien, maar prachtig dat we ook daar, financieel, een handje konden helpen.

Voor 3 dagen vertrokken we naar Siem riep, na anderhalve week zwoegen, om even te ontspannen, te feesten, souvenirs te kopen en de tempels van Angkor wat te bekijken. De tempels waren MINBLOWING, ongelofelijk hoe ze duizend jaar terug al zulke complexe, gigantische en prachtige gebouwen konden maken, zonder de hedendaagse techniek, elke tempel bleef me verbazen.

Na 3 dagen ontspannen was ik wel weer toe aan wat hard werk en had ik zin om weer bij de kinderen te zijn, blij dat we weer gingen!

Aangekomen bij het weeshuis was ik weer meten gewend, de kinderen hangen aan je, knuffelen je innig en het liefst zoveel mogelijk en binnen n kwartier was je weer doorweekt van de broeiende zon, heerlijk! We zijn verder gegaan met het jongenshuis ontbladeren en verven, de figuren maken op het algemene gebouw, en voor de laatste twee weken hadden we meer leuks gepland met de kinderen, alsmede een lijst gemaakt met een breed scala van inventaris die we aan het weeshuis zouden geven.

Ook hebben we nog een geul gegraven om het complex heen, aangezien het water door de overstroming nog steeds niet was gezakt, doormiddel van een ingehuurde bulldozer. Ook hadden we een waterpomp gekocht opdat ze voortaan altijd zelf het water konden laten wegstromen.

De meiden hadden een vrouwenmiddag gepland, een knutselmiddag met het betekenen van shirts, een spelletjesdag en een sportdag. Allemaal ontzettend leuk, succesvol en vol glimlachen van iedereen. Ik had nog een boksles gegeven, waarbij enkele van de vrouwen mee hadden geholpen, wederom indrukwekkend qua energie en discipline van de kids.

Op een van de laatste dagen zijn we rijst gaan verdelen bij het dorp. Het gaf me een dubbel gevoel, blij dat we hun een van hun basisvoorzieningen konden geven, die ze ontbeerden, maar tegelijkertijd ook een soort schaamte, als jonge westerling voedsel uitdelen aan mensen die, alleen al door de rimpels op hun gezicht, aantoonbaar sterker en moediger waren dan wij, of dan ik, zo voelde het.

Uiteindelijk zagen we hun dankbaarheid, wat me met een goed gevoel weer weg liet gaan.

De laatste dag was aangebroken bij het weeshuis, we hadden een feest gepland met cadeaus, dansen en muziek. Allereerst hadden we alle spullen die we zouden geven, dekens, ondergoed, schoolmateriaal, speelgoed, sanitaire spullen en nog veel meer voorop gezet. Daaropvolgend hebben we elk kind een rugzak gegeven met wat persoonlijk kleine dingen en lekkernijen. We gaven ze één voor één, met een bijbehorende foto, wat veel plezier gaf bij de kinderen.

De general manager gaf ons nog een toespraak van dankbaarheid en eeuwige verwelkoming, hetgeen ons allemaal goed deed, ik denk, ik in ieder geval wel, dat we net zo dankbaar waren dat we mochten komen, als hun waren met onze komst.

Na het uitdelen van de cadeaus was het feest, sommige kinderen en vrijwilligers ook, waren eerst wat schuw, na en half uur was iedereen aan het dansen, zingen, lachen en uitlachen, springen, gek aan het doen, en zoals elke dag, doordrenkt van het zweet en deze keer ook van de rondgespoten cola. Een paar uur lang hebben we gefeest, toen afgesloten, met knuffels en tranen, niet wetend dat we hen de volgende dag nog zouden zien. Enkelen van de vrijwilligers hadden nog een toneelstukje opgevoerd met de ervaring van de maand, heel erg leuk, humoristisch en precies zoals het was.

De volgende ochtend vertrokken we, wederom tranen, innige knuffels, weinig woorden, maar veel zeggende blikken, niemand wilde weg.

Heel lang zwaaiend naar achteren gingen we weer naar Phnom Penh, de laatste twee dagen rust, laatste souvenirs, sightseeing en nog een keertje de stad in.

Ook hadden we een gezamenlijke foto genomen in traditionele Cambodjaanse kledij, heel vermoeiend, heel lang, heel veel gestoei, maar vooral heel erg leuk, een unieke ervaring.

De laatste avond had onze ‘van alle markten thuis-alles kan-niets is te gek-schaamte ken ik niet-begeleider’ een karaoke avond geregeld. In een intieme ruimte hebben de vrijwilligers en drie medewerkers van Cambodja.nu de longen uit ons lijf gezongen (lees, gedeeltelijk geplaybackt), onder het genot van talloze biertjes met ijs, een beetje gedans en vooral veel gelachen, super afsluiting. Met een kleiner gezelschap zijn we nog even de stad in geweest en uiteindelijk rond drie uur in bed beland. De volgende ochtend, een beetje gestrest, moesten we toch echt weer terug naar het vliegveld en terug naar Nederland.

Bij de overstap in China hebben we nog even moeten stoeien met het personeel om de rolstoelen, die zouden aankomen in China, toen weer doorgelust zijn, en uiteindelijk toch in China, waar Peterhans ze op het allerlaatste moment nog voorbij de douane(zonder paspoort op zak) heeft bemachtigd en hebben we het vliegtuig even op ons laten wachten, maar in vol bezit van!

Bij terugkomst hadden de meeste van ons een welkomstgezelschap, een paar tranen, veel glimlachen en knuffels, en paar ‘laatste’ woorden naar elkaar en terug naar huis, Cambodja 2013 was beëindigd!

Ik wil iedereen hartelijk bedanken voor deze ervaring: Commundo, voor deze geweldige kans om met dit gezelschap zo mooi werk te mogen doen, Peterhans / Cambodja.nu voor de eindeloze inzet, geweldige begeleiding en heerlijke (mannen)humor, alle vrijwilligers voor het zorgen voor een geweldig teamproduct, alle gezelligheid, een spiegel voorhoudend waar ik het zelf niet zag en alles bij elkaar een geweldige tijd, en als laatst, alle kinderen, jongeren en volwassenen van het PCH2, voor de meest warme verwelkoming, plezier, hard werk en ondersteuning, inzicht en het achterlaten van een ervaring die nooit meer weg gaat, jullie zijn de beste!!!

Naomi Verdonk

Met toch wel veel zenuwen heb ik mijn backpack ingepakt en begon mijn reis op Schiphol waar ik mijn telefoon heb uitgezet en afgegeven. Hallo niet-digitale wereld!
De reis ging voorspoedig en na vieze en lekkere maaltijden in het vliegtuig waren we aangekomen in Phnom Penh. Bus met airco en wat leek op een punaise in mijn stoel waren we vrij snel bij het fantastische guesthouse. Heerlijk eten, drinken en gezelligheid! Hilarische momenten beleeft (zoals het verkeer, vreetschuur, hard bed met kapot traagschuim kussen enz) en ook indrukwekkende momenten als het bezoeken van S21 gevangenis en de killing fields. De tijd vloog voorbij en op naar het weeshuis! Bus vol beladen, te vol beladen, bus uit, bagage in een andere bus, busje vertrok! Aangekomen bij het weeshuis waren de kinderen al op ons aan het wachten en werd alles gedragen en geholpen. En wat een prachtig guesthouse hebben ze! Echt luxe (cultuurshock moment) had ik niet verwacht! Zeker ook aan te raden mocht iemand in de buurt van Battambang willen verblijven. We werden goed verzorgt en de meiden en jongens die het eten verzorgde deden goed hun best om ons te bedienen. Rijst werd opgeschept, water bijgevuld en dagelijks een toetje van fruit. Nadat er materialen waren gehaald zijn we begonnen met schoonmaak, schuren en schilderen. Dit herhaalde zich dagelijks, met de nodige afwisseling van spelen met de kinderen (zelf ook even kind zijn). Ook al was het keihard werken, voelde het niet zo.
Halverwege zijn we naar Siem Reap vertrokken en daar natuurlijk Angkor Wat bekeken maar ook een jungle tocht plus overnachting bij een waterval, floating village en de nodige verwennerij als massages, mani- en pedicure en cocktails! Markten, visjes die je eelt weg eten, slangen op stokjes, bar met fluorpaint bewerkt kortom een hele andere wereld! Even een verwen vakantie tussen de werk vakanties in.
Terug bij het weeshuis gingen de dagelijkse werkzaamheden zoals schuren, schilderen en schoonmaak gewoon door. Met de rijstmaaltijden die op een gegeven moment toch wel heel erg hetzelfde werden. Deze periode hebben we ons nog meer op de kids gericht omdat het water al gezakt was (mogelijk gemaakt door een waterpomp en een soort van gracht) en de schilderactiviteiten soort van afgerond konden worden.
Lastig.. ik bedenk me net dat ik nog 1000 en 1 ding ben vergeten zoals: kinderen die yogales en boksles kregen, tandenpoets les, Engelse les die is gegeven, Angry birds verslaving, kikkers (padden?) - slangen en krabben, gekko's, plantjes die zichzelf sluiten, luik die viel op teen, hoofdgebouw dat echoot, pannenkoeken, het beverspel, overstroomd dorp rijst gebracht, vleermuizen trektocht, apen aanval, schurfthonden, puppy en zo kan ik echt nog wel even doorgaan!
Op het eind hebben we van het geld wat we opgehaald hadden heleboel spullen gekocht voor de kinderen. Dit hebben we op een hele feestelijke manier uitgedeeld en gevierd. Heel leuk dat de oudere net zo enthousiast waren als de wat jongere.
En toen moesten we weg.. niet leuk!
Weer terug naar Phnom Penh en daar nog genoten van de laatste dagen. Veel souvenirtjes gezocht en gekocht (wat een hel!) leuk om te geven bij terugkomst :)

Ik heb maar 1 conclusie: ik wil heel graag terug!

Marieke Vliegen

'Even' een samenvatting van zo'n veelzijdige maand....waar begin je dan? Dat het een hele bijzondere reis was spreekt denk ik voor zich. Wat het voor mij zo bijzonder heeft gemaakt zijn de mensen. De mensen die ik heb mogen ontmoeten, de mensen in Cambodja, maar ook mijn groepsgenoten. Van beide heb ik veel geleerd en veel plezier mee beleefd. De kinderen van PCH2 hebben me verbaasd met hun grote dankbaarheid en oprechtheid. Met volle teugen heb ik genoten van hun aandacht. Ik heb het gevoel gekregen dat de Cambodjaanse mensen die ik heb ontmoet heel erg zichzelf zijn en de ander heel open benaderen, zonder oordeel en altijd met een glimlach. Dit is bewonderenswaardig en ik zou alle mensen zo een zelfde houding gunnen. Mijn groepsgenoten wil ik heel erg bedanken voor de gemoedelijk sfeer waarin ik ruimte heb gekregen om mijn yoga practice te verdiepen door mijn eerste lesjes aan niet alleen de kinderen, maar ook aan hun te mogen gegeven :).

Maya van Iwaarden

De laatste avond in het weeshuis hebben we alle gekochte spullen officieel overhandigd. De kinderen kregen allemaal een nieuwe schooltas met een lineaal, knuffel, kleding, snack en een blikje cola erin. Daarna gingen de discolichten en de Kmer muziek aan. Het feest barstte los. De blije dansende kinderen met in een hand het blikje cola en op de rug de grote nieuwe schooltas was prachtig om te zien. Dat beeld zal ik nooit meer vergeten.
We hebben een ontzettend mooie tijd samen gehad. Met de groep, met de kinderen en met de rest van Cambodja wat we hebben leren kennen. Ik wil wel weer terug :-).

Kirsten Lebbink

Een bijzondere ervaring...

Ik zit nu al een paar dagen in Phnom Pehn, waar we ook leuke dingen hebben beleefd, fotoshoot met de groep in Khmer kledij. En gisteren avond de afscheidsparty... Met eten en karaoke... Dat was leuk! Peterhans en ik zijn een goede combi qua zang ;-)

Nu zit ik hier met dubbele gevoelens jullie een laatste bericht te typen vanuit Cambodja. Enerzijds wil ik graag naar familie maar ik heb ook net als meerdere groepsgenoten het gevoel dat ik hier moet blijven. Er is nog zoveel wat wij voor dit land kunnen betekenen!

Ik zal Cambodja, een prachtig en divers land met zijn zeer vriendelijke bevolking erg gaan missen. Ooit kom ik hier terug!

Als ik mijn ervaring van deze reis moet omschrijven kan ik dit haast niet maar ga een poging wagen....

Cambodja en vooral het werken in het weeshuis hebben mijn leven verrijkt... Het is prachtig om mensen te helpen die het minder hebben.

Ik heb mij hier bijzonder thuis gevoeld. Niets was teveel iedereen was behulpzaam! Ik hoorde er bij net als ieder individu.
Ik heb vele kansen gekregen die ik in mijn eigen o zo ontwikkelde Nederland nooit gehad heb. Ik ben iedereen daar zeer dankbaar voor!

Ik was ook weer blij na een lange vlucht om mijn familie weer te zien.

Mijn droom is uitgekomen... Mijn missie is volbracht!

Linda van den Hondel

De een na laatste dag in het weeshuis hebben we de nodige dingen opgeruimd en hebben we de laatste dingen schoongemaakt. In de middag hebben we de spullen die we voor ze hadden gekocht netjes neergelegd en uitgestald. Ook hebben we het centrale gebouw omgetoverd tot een disco. We hebben lampjes opgehangen en ballonnen. ‘S avonds hebben we alle kids een nieuwe rugzak gegeven en hebben we er een mooie laatste avond van gemaakt. We hebben lekker staan dansen met de kids en hebben we nog gekletst.

De dag er na moesten we afscheid nemen. Eerst hebben we alle spullen ingepakt en hebben we nog een ontbijt gehad, toen kwam het moeilijkste moment gaan. Daar stonden ze dan met zijn allen, ik kreeg al de tranen in mijn ogen. Ik vond het heel moeilijk om afscheid te nemen. Toen moest ik afscheid nemen van de jongen waar ik wel een band mee had opgebouwd, Daar had ik het het moeilijkste mee. Hij barste uit in tranen Waardoor ik ook.

Toen in de bus gestapt en op naar Phnom Phen. Eenmaal in Phnom Phen hebben we de laatste dingen gedaan wat we nog wilden. De laatste souvenirs kopen en nog de leuke dingen bekijken.

Ik heb echt een super tijd gehad, Ook moeilijke dingen meegemaakt.

Dely da Costa Gomez

Op Schiphol aangekomen voelde de sfeer al goed. Toen kwam de lange reis met een tussenstop op China. Aangekomen in Cambodja vielen de vele scooters en brommers mij erg op. Ook dat ze er gewoon met baby's zaten, dan wel op schoot.

In het Royal Guesthouse werden we erg goed verzorgd met alle maaltijden. Ook kregen we tijdens één van de eerste dagen Khmer les. We leerden o.a tellen tot tien en verder.

Daarna gingen we met de bus richting Battambang. We zaten als sardientjes in een blik, bijna geplet op de achterbank. Aangekomen bij PCH2 stonden alle kinderen al buiten op ons te wachten. Dat was een bijzonder moment. We zochten een kamer uit en werden 's avonds met onze eerste warme maaltijd verwelkomd. Ze bedienden ons met drinken en rijst, de rest konden we zelf naar behoefte opscheppen. We gingen de komende dagen al gauw aan de slag met de meisjesdorm. Ondertussen wisselden we af met verven, schuren en met het spelen met de kinderen.

Siem Reap was ook erg leuk. We hebben onder andere een hele dag Ankor Wat gedaan met een Tuk tuk. Daarnaast ook veel inkopen, lekker eten en massages gedaan.

Terug in Battambang was het op het eerste moment wel weer even wennen. We pakten het werk op waar we gebleven waren en zo vloog de tijd weer voorbij. Al gauw waren we bezig met het afscheid. Deze was erg bijzonder. Ook om te zien hoe dankbaar de kinderen waren met wat ze kregen.

Toen was het weer tijd om naar Phnom Penh terug te keren. Daar aangekomen hebben we nog gerolschaatst, vele inkopen gedaan op The Russian Market en natuurlijk niet te vergeten de erg goedkope massages. Ik ben zelf nog een dag naar een eiland geweest waar ze van zijde kleden en sjaals maakten. Dit was een erg primitief en rustig eilandje. Het was erg fijn om op dat moment nog even buiten de stad te zijn geweest en de natuur van Azie nog even te kunnen hebben beleefd.

Ik heb het ontzettend leuk gehad. Ik had dit niet willen missen.

Rachelle Kusters

Op woensdag zijn we rond tien uur met de bus van het weeshuis naar Phnom Pehn vertrokken. Het afscheid viel bij de kinderen maar ook bij ons zwaar. Het is bijzonder om te ervaren hoe je in een paar weken tijd een band met elkaar hebt opgebouwd.

Toen we rond half drie in Phnom Penh aankwamen zijn we uiteen gegaan om verschillende activiteiten te ondernemen. Ik ben met een aantal mensen mee geweest naar een tattooshop en een skatingbaan die boven een shoppingcenter was. Het was vreemd om te zien hoe klein de afstand tussen rijk en arm waren. Aan de buitenkant van het shoppingcenter stonden mensen te bedelen en kon je veel armoede zien maar zodra je binnen was, kwam je in de wereld van de welvarende mensen. Hoewel het regenseizoen officieel voorbij was heeft het die woensdagmiddag maar vooral ’s avonds nog erg hard geregend. We zijn om die redenen dan ook die avond bij het questhouse gaan eten.

Op donderdagochtend hebben we een fotoshoot in Cambodjaanse stijl gedaan. We werden (zwaar) opgemaakt, onze haren werden gedaan en we konden een outfit uitkiezen. Er zijn zowel individuele foto’s als groepsfoto’s gemaakt. Dit was leuk om te doen! ’S Middags ben ik met een gedeelte van de groep naar de Russian Market gegaan om souvernirs te kopen.

Donderdagavond stond er voor een aantal mensen (inclusief mijzelf) een grote uitdaging te wachten, namelijk spin eten. Wat we waarschijnlijk allemaal al zagen aankomen was dat we ook met levende spinnen kennis zouden maken. Na heel wat angsten te hebben overwonnen heeft volgens mij iedereen uiteindelijk de spin (een tarantula) vastgehouden en een stukje gegeten.

Vrijdagochtend ben ik naar het C.H.A. huis gegaan. Dit is een opvang/ winkeltje waar jonge vrouwen met een beperking wonen en de kans krijgen om een vaardigheid te leren om vervolgens in de toekomst onafhankelijk te worden. Ik had de donderdagochtend geregeld dat ik hier een ochtend kom mee lopen omdat ik het interessant en inspirerend vond om te zien hoe deze vrouwen met hun beperking omgaan in een land waar zij maar weinig kansen hebben. Ik heb met de vrouwen en met de directeur kunnen spreken en ik heb kunnen helpen met de Engelse les die gegeven werd. Deze ervaring heeft me op persoonlijk vlak veel opgeleverd!

Vrijdagmiddag ben ik zelf nog naar de markt geweest om de laatste souvernirs op te halen en om nog even wat van de stad te zien. De dag eindigde met een lekkere maaltijd in een restaurant en een karaoke ruimte die voor ons was gehuurd waarin we helemaal los konden gaan!

Zaterdag, de dag van vertrek hebben we ingepakt en zijn we rond elf uur naar het vliegveld gereden om vervolgens de reis naar huis te beginnen. En op zondag stonden we dan om kwart voor zes in de ochtend weer met beide benen op Nederlandse grond waar onze familie en vrienden ons verwelkomden!

Wanneer ik terug kijk op de maand in Cambodja denk ik aan een bijzondere ervaring waarin ik veel gezien, beleefd, geleerd en genoten heb en waar ik mooie herinneringen aan heb overgehouden!

Anna Lameris

De reis was zo mooi dat het moeilijk is om het kort te houden.

De aankomst was zo hartverwarmend dat dat de rest van de weken ook zo was. Het werken zorgde er wel voor dat ik niet zo veel met de kinderen kon doen om ze gebarentaal te leren. Toch heb ik dat wel kunnen doen.

Het mooiste vond ik dat ik helemaal mezelf kon zijn. Het maakte niet uit of ik mijn haar in een staart had en dat je dan mijn gehoorapparaten kon zien.

Een geweldige reis, FANTASTISCH en ONTROEREND

Cambodjateam 2013 neemt afscheid van het PCH 2

Lieve lezers,

Het is dan zover. De klussen zijn geklaard, opdrachten zijn uitgevoerd en dan het moment van de laatste dag..... Wat kunnen we trots zijn op dit team! Er is verschrikkelijk veel werk verzet en wat is er mooier dan met zo'n resultaat af te sluiten. Maya en Kirsten geven een beeld van de laatste dag en dag van vertrek. Mooie, maar ook zeker een emotionele dagen!

Veel leesplezier,

Liefs namens het gehele team,

Peterhans

Dinsdag 5 november 2013 De dag van het afscheid….

Vandaag was een dag met dubbele gevoelens… De laatste dag in het Peaceful Children Home 2.

Vanmorgen hebben we eerst alles netjes schoongemaakt. Alle verf die gemorst was voorbewerkt met een soort vloer terpetine en daarna weg gekrabt. Dat was een hele klus maar het resultaat mocht er zijn!

’s Middags hebben een aantal mensen nog veel aandacht besteedt aan de kindjes, waterballonnen gevecht, en honkballen.

In het centrale gebouwtje hebben we met een groep de spullen klaar gezet voor het grote afscheidsfeest! Kleine tasjes werden gevuld met leuke spulletjes en voor de grote studenten werden schooltassen gevuld met nuttige dingen zoals een pen een lineaal cola en wat lekkers voor de energie.

Om de boel op te leuken hebben we gekleurde flikkerende kerstverlichting opgehangen en wat ballonnen. Ook een grote geluidsinstallatie werd tevoorschijn gehaald voor de nodige dans muziek.

Om 5 uur hebben we met alle kinderen van het weeshuis een mooie groepsfoto gemaakt, net voor een fikse regenbui waren we klaar. Aansluitend hebben we samen met de kinderen gegeten. Dat vonden ze wel heel spannend.

Om 19.00 uur begon het feest! Alle kinderen stonden te popelen om naar binnen te mogen. Zeer gedisciplineerd gingen de kinderen in rijtjes achter elkaar op de grond af zitten wachten wat er komen ging.

Peterhans en de directeur lazen om de beurt de namen voor. Ze moesten dan naar voren komen en kregen van een van ons de gevulde rugzakjes overhandigd. Het was de bedoeling dat ze allemaal tegelijk de tassen zouden openen, maar ja die spanning is natuurlijk maar moeilijk te weerstaan!

Toen alle tasjes overhandigd waren kregen we een korte toespraak van de directeur waarbij velen van onze groep een paar traantjes weg moesten pinken… Een uitspraak die ons is bijgebleven,

‘’Vanaf nu is dit ook jullie huis!’’

Na de toespraak brak het dansfeest los! Wat een lol en wat een blije gezichtjes… Echt super leuk om te zien! De kinderen zouden morgen naar school zijn dus we hebben al vast afscheid genomen… Dat was helemaal niet zo leuk…

Tegen 22.00 uur hebben we als groep nog ons eigen feestje gehad waarbij toch stiekem een paar kindjes nog even kwamen gluren. Djamila, Daily Marieke Maya Chantal en Sothea hadden een leuke improvisatie opgevoerd. Alle bijzondere gebeurtenissen uitgevoerd in pozes. Erg leuk!

Een geslaagde avond!

Woensdag 6 november De dag van vertrek

Vanmorgen zijn wij rond 09.30 vertrokken. De kindjes zouden dus eigenlijk naar school zijn, wat wij op zich wel prettig vonden. Omdat het vertrek dan niet zo zwaar zou zijn. Tot onze grote verbazing waren er stiekem toch wel erg veel kindjes! Kennen ze spijbelen in Cambodja dus ook?

Het was voor ons erg verdrietig om de kinderen gedag te moeten zeggen. Er zijn er dan ook maar weinig geweest die het droog hebben gehouden.

Het is best dubbel. Je doet hele goede dingen in zo’n maand maar er komt ook een moment dat je naar huis moet, dat je dus vaarwel moet zeggen tegen de kinderen waar je toch een mooie band mee op bouwt. Ze zijn natuurlijk al eens door welke omstandigheden dan ook naar het weeshuis gebracht door familie, die ze dus vaak ook niet veel zien en dan gaan wij ook nog weg na zo’n gave tijd!

Toen we eenmaal in de bus zaten, vond de buschauffeur het nodig om uitgebreid te gaan staan telefoneren! Grrrrrrrr…. Wij hadden zoiets van rij nou weg en ga ergens anders staan bellen! Al die huilende kinderen zien is zo hartverscheurend!

We hebben een vrij lange maar voorspoedige busrit gehad naar Phnom Penh. De totale rit bedraagt om precies te zijn 290 km en wij hebben er 5 a 6 uur over gedaan. Dat geeft wel een beetje aan hoe slecht sommige stukken weg zijn hier in Cambodja.

Tot zaterdag zullen wij in het Royal Guesthouse verblijven. En dan onze reis naar Nederland gaan afleggen.

Tot zondag

liefs Maya en Kirsten

Nog 3 dagen voor de 'finale afscheidsdag'. Cambodjateam 2013 in de afronding

Lieve lezers,

Als jullie deze weblog lezen zijn we al weer terug in Phnom Penh . Wat zijn de weken snel gegaan en wat is er ontzettend hard gewerkt. Niet alleen fysieke arbeid, maar ook veel activiteiten met de kinderen. Daarnaast is het contact gelegd met de University. Uitwisseling van ideeën, plannen, dromen etc zullen in januari centraal staan met een groep van 12 – 15 Cambodjaanse jongeren en het Cambodjateam januari. Daarnaast zullen de ‘University’ jongeren, evenals ‘onze’ vrijwilligers werkzaamheden gaan verrichten in het Peaceful Home Center 2.

Voor deze weblog houden we onze afsluitingsdag en het afscheid nog even apart. Wel een overzicht van de drie dagen ervoor.

We willen jullie nogmaals heel erg bedanken voor de reacties en de donaties. Het is hartverwarmend hoeveel wij er mee hebben kunnen doen. Een overzicht van wat we met jullie donaties hebben gedaan volgt dan ook zeker!

Het is ook mooi om te zien hoe de teamleden creatief om zijn gegaan met de fondsenwerving. Dit heeft natuurlijk ook veel opgebracht.

Zo heeft Rachel een loterij opgezet en is er afgelopen week een trekking gehouden. De tien winnende lotnummers van de loting van Rachelle zijn:

303, 315, 337, 388, 402, 446, 458,464, 498 en500

Rachelle neemt voor deze winnaars een mooie prijs mee vanuit Cambodja!

Heel veel leesplezier en liefs,

Namens het gehele Cambodjateam 2013

Peterhans

Zaterdag 2 november 2013

Vandaag hebben we de puntjes op de i gezet betreft onze verfwerkzaamheden. Sommige van ons hebben nog de omlijning van de afbeeldingen in de jongenskamer afgemaakt. Anderen hebben nog een laag geverfd aan de buitenkant van het jongenshuis. Naomi en Linda hebben we verf-vrij gegeven omdat zij genoeg hadden gedaan. Trots en voldaan (waar sommige wat chagrijnig) konden we onze kwasten in de ring gooien. En dus meer tijd voor de kinderen.

Na de lunch zijn we hier meteen mee begonnen. Onze geplande meidenmiddag heeft geresulteerd in een beauty middag voor zowel meiden als jongens. Nooit hadden we gedacht dat jongens zo enthousiast konden worden van make-up en nagellak. We hadden in de algemene ruimte vier nisjes gemaakt met verschillende activiteiten. Zo was er een hoek waar je een overheerlijke massage van Anna en Maya kon krijgen. Een hoek waar je je haar kon laten doen. Een groepje wat de manicure verzorgde (Wat de kindjes overigens goed konden gebruiken. Evenals een pedicure, maar daar willen we ons niet aan wagen). Een make-up hoek mocht natuurlijk niet ontbreken. Om de meiden rustig te kunnen laten genieten hadden we een stoere-haar-hoek voor de echte ‘mannen’. De meiden zagen eruit als prinsesjes. Het was leuk om te zien dat de kinderen er in zo’n korte tijd met weinig middelen toch schoon en verzorgt oogden. Door dat ze erg enthousiast waren was het een beetje een chaos. Vooral bestaande uit rennende jongens met lipgloss.

Aan het eind van de middag hadden we onze wekelijkse Battambang-break om te internetten, rond te lopen, suikervoorraad inslaan en te genieten van onze rijst-vrije-maaltijd.

Ondertussen zijn we best wel gehecht aan de kinderen en zien we er daarom ook wel een beetje tegenop om afscheid te nemen. Gelukkig kunnen we nog een paar dagen van ze genieten!!

Liefs,

Chantal en Djamila

Zondag 3 november 2013

Vandaag was een zeer leuke maar drukke dag. We zijn vandaag om 9 uur begonnen met een sportochtend.

Eerst hebben we de kinderen bij een geroepen en hebben we ze een hindernisbaan laten doen. Daarna hebben we de groep in 4 groepjes gesplitst. We hadden 4 verschillende spellen bedacht.

1 Flessenvoetbal. 2.Twister 3. Zaklopen 4. Rondjes draaien en dan een rechte lijn proberen te lopen. Elk spel duurde 10 minuten en dan was het weer tijd om door te draaien. Het verliep allemaal best goed. Na alles hebben we nog water gevecht gehouden met de kinderen. Daarna stond de lunch alweer voor ons klaar. Na de lunch hadden we een knutselmiddag, we hebben T-shirts beschilderd en we hadden kleurboeken voor ze gehaald. Daar zijn we ongeveer om 16:00 uur mee gestopt. Toen hebben we met een paar man en de kinderen volleybal gedaan. Toen ging de bel al weer voor het eten, wat ging de tijd toch snel vandaag. Na het eten hebben we nog even wat dingen besproken en hebben we nog lekker wat gekletst en toen zijn we lekker naar bed gegaan.

Made by Dely en Linda. Tot zondag!

P.s. Marieke en Akkeliene hadden vandaag een mini schorpioen op de kamer.

Maandag 4 november 2013

In de truck zijn we vandaag naar het eerder bezochte dorp geweest wat was getroffen door de overstroming.
Na overleg met het dorpshoofd is besloten dat we voor ieder gezin 10 kilo rijst zouden kopen. Bij aankomst bleek het hele dorp uitgetrokken te zijn en zich te hebben verzameld rondom de tempel. Het dorpshoofd riep de familienamen op.
Om de beurt overhandigde we een zak rijst. Het leek een beetje op een ceremonie waardoor het sommige een dubbel gevoel gaf. Enerzijds was het wat beladen, maar daarnaast was het mooi om mensen te kunnen voorzien in hun eerste levensbehoefte. De mensen waren erg dankbaar wat niet alleen af te lezen was aan hun gezichten, maar ook enkele in het Engels konden toelichten.

Voor het eerst werden we geconfronteerd met de gevolgen van de Aziatische verkeersomstandigheden; met het hele gezin inclusief boodschappen op een scooter, zonder helm, ongelijke wegen en met alcohol op achter het stuur is ook vaak regel dan uitzondering. Een gezin ging voor onze truck met de scooter onderuit waarbij de baby ongedeerd leek, maar vader een flinke hoofdwond had. Met zijn sjaal veegde hij over zijn bloedende hoofd, sloeg hulp van ons af en vervolgde zijn weg. De schrik bij ons leek groter dan bij hem.

’s Middags vertrok een groepje voor een ritje met de bamboe trein. Met een bamboe kar werden zij over het spoor gereden dat niet meer wordt gebruikt door treinen, maar door dorpelingen om zelf goederen te vervoeren. Djamila en Marieke gingen op geheime missie; de pannenkoeken quest. Na het uitdelen van de zakken rijst vanmorgen, wordt er niet meer geklaagd over het eten van twee keer rijst per dag, maar verandering van spijs doet eten. In een supermarkt, zonder verse producten, want dat wordt gekocht op de markt, vonden we pannenkoekenmix. Dit bleek het makkelijkste gedeelte van onze missie. Het beslag met eendeneieren die we overigens bij het ontbijt al 2 weken eten was zo gemaakt, maar het bakken in een grote wokpan op een houtvuurtje bleek een iets grotere uitdaging.
Onder toeziend oog van de kokkin hadden we na een uur een stapel pannenkoeken zo groot als pizza’s. Na de goedkeuring van de kokkin konden we de groep verrassen, missie geslaagd!

Na het eten zijn we met zijn alle naar het lokale circus gegaan. Hier worden kinderen opgeleid tot circusartiest, maar ook tot andere beroepen in de entertainment industrie. Dit circus zonder dieren zorgde voor een geslaagde avond vol met humor en verbazing. De terugreis was een act op zich waarin we bijna zelf de hoofdrol speelde. Onze tuk tuk chauffeur kreeg het voor elkaar om op een kaarsrechte weg, zonder ander verkeer in de berm te belanden. Na wat paniekerig geschreeuw ging ons bakje weer terug de weg op en waren we toe aan een gezamenlijk drankje.

Als afsluiter zijn sommige een dansje gaan wagen in een Cambodjaanse club waar de harde housebeats tussendoor werden afgewisseld door schuifelnummers. Dit zorgde voor veel hilariteit. Dejavu naar groep 8 toen je met knikkende knieën iemand ten dans vroeg en voorzichtig je handen op zijn schouders plaatste.

Tot gauw!
Liefs, Djamila & Marieke

Gewoon 2 werkdagen in PCH 2

Lieve lezers,

Inmiddels is hier de laatste week ingegaan. Akkeliene en Naomi beschrijven in hun weblog het alweer zo gewone leven in het Peaceful Children Home 2. Als het gaat om het tijdsbesef dan hebben we al zo veel gedaan in die korte tijd dat we hier zijn, het geeft een gevoel dat we hier al zoveel langer zijn. Het team doet geweldig werk. Het is mooi om te zien in wat voor vaart een ieder bezig is de laatste zaken op tijd voor elkaar te krijgen. Soms lopen de werkdagen uit tot het moment dat al donker wordt.

Dit weekend zullen we een overzicht monteren waar we jullie kunnen laten zien wat we allemaal gedaan hebben. Uiteindelijk gaat het om de te behalen resultaten. Of het nu gaat om de leefbaarheid in de woonhuizen, het voorkomen van onhygiënische omstandigheden of het gewoon in contact zijn met de staf en kinderen van het PCH2, het doet er toe!

Tot de volgende weblog,

Veel liefs namens het gehele team,

Peterhans

Donderdag 31 oktober en Vrijdag 1 november 2013

Beste lezers,

Gisteren (donderdag 31-10-2013) werden we om half 6 gewekt door de erg luidruchtige pomp die wij geschonken hebben aan het weeshuis. De dag ervoor was er een sloot uitgegraven en de pomp zorgde ervoor dat al het overtollige water in die sloot terecht kwam. (zie video) Ook vandaag heeft de pomp de hele dag aangestaan, het resultaat is dat het meeste water nu eindelijk weg is.

Verder waren de afgelopen dagen weer veelbewogen schilderdagen in Battambang. Zo hebben we de gevel eindelijk afgemaakt, er staan nu 11 olifanten in vrolijke kleuren op. Daarnaast zijn we begonnen met het verven van de jongenskamer. Eerst moest de boel in lichtblauw gesaust worden, daarna ontstond het thema ‘onderwaterwereld’. Inmiddels staan er o.a. vele vissen, zeewier, een zeester, een zeepaard, een schatkist, een schildpad en een piraat op de muren. Vandaag hebben we nagenoeg alles ook al ingekleurd, dus morgen rest alleen nog de afwerking en dan hebben de jongens ook een fleurig vertrek. Andere schilderwerkzaamheden waren het afmaken van de buitenkant van het jongenshuis. Ook deze zit inmiddels weer helemaal goed in de verf. Verder zijn Chantal en Akkeliene gisteren naar een ander weeshuis geweest om daar Engelse les te geven aan de kinderen. Dat was een leuke ervaring.

’s Avonds gingen we met (bijna) de hele groep naar Battambang, daar hebben een aantal hun ijsjestekorten aangevuld. Ook het internet was weer erg geliefd.

Vandaag ging een groepje van vijf meiden eerst een echte Khmer kookles volgen. Inclusief de kok gingen we naar de lokale markt voor de verse ingrediënten. Cambodjaanse markten zijn een erg leuke manier om de cultuur te snuiven. We zagen kippen geslacht worden, slangen op stokjes, een overvloed aan vis en vlees zonder koeling met de bijbehorende geur, kikkers zonder hoofd en vel etc. Na het inslaan van de kruidige ingrediënten en veel gesnij en gehak volgde het daadwerkelijke koken. Zo hebben we het nationaal gerecht Amok gemaakt. In één woord: verrukkelijk!

Zoals eerder beschreven zijn vandaag ook alle spullen voor het weeshuis gehaald. Daarnaast hebben ook nog extra knutselbenodigdheden aangeschaft. Vanavond gaat Marieke weer yoga les geven en Bart gaat wederom boksen met de jongens. Ook het tandenpoetsen is een constante factor in de avond.

Liefs, Naomi en Akkeliene

Team Cambodja 2013 weer terug bij Peaceful Children Home 2

Team Cambodja weekendje er uit en plannen besteding sponsorgelden

Lieve lezers,

Even geen weblog over onze activiteiten in Battambang. We zijn een weekend weg naar Siem Reap, de stad van het 8^e Wereldwonder ‘Angkor Wat’. Als je in Cambodja bent, moet je minstens kunnen zeggen; “Hier ben ik geweest!”. Maar ook een weekendje rust met een facultatief programma waar iedereen zijn of haar eigen ding kan doen. En dat gebeurt ook. Naast het bezoek van de tempels van het voormalige ‘Angkor-rijk’ is er op een olifant gereden, hebben we de cocktails geproefd bij de ’24 hours Night Market’, heerlijk gegeten en gedanst in Pub Street, een bezoek gebracht aan Floating Village, een fietstocht gedaan in en rond Siem Reap, heel veel massages, vrienden bezocht, een dagtocht naar Kulen Mountain gemaakt en gezwommen bij de waterval, een overnachting in de open lucht op Kulen Mountain, een geadopteerd Foster Parent meisje bezocht, naar een ‘rabbit-farm’ geweest…….en waarschijnlijk zijn we dan ook wel wat vergeten te noemen………

Maar ondertussen gaan de werkzaamheden en voorbereidingen wel door. Zoals eerder vermeld hebben we al ruim € 4.500,00 aan sponsorgeld opgehaald en zijn de deelnemers van de ‘Januarigroep 2014’ gestart met hun draagvlakactiviteiten. Samen met Mr. Chum Veuk (directeur) en Sothea is er een overzicht gemaakt van wat zij nodig hebben om de 56 kinderen in het Peaceful Children Home 2 goed te kunnen onderhouden en waar we een bijdrage kunnen leveren aan de leefbaarheid.

Zoals we de afgelopen weken al vaak hebben beschreven zijn we in eerste instantie gestart met het opknappen van de woonhuizen. Aan het schoonmaken en verven van de huizen hebben we tot nu toe € 600,00 besteedt. Daarnaast hebben we een grote waterpomp aangeschaft met een voorraad van 50 liter diesel. Komende week wordt het water weggepompt. Aan ladders, hout, bamboe, touw, transport, vuilnisbakken etc hebben we ruim € 200,00 gebruikt.

Komende weken gaan we aan de slag om de volgende zaken in te kopen;

Hygiene;

Elke maand verbruikt het PCH 2 € 42,00 aan shampoo, € 20,00 aan zeep, € 2,00 aan tandpasta, € 13,00 aan maandverband, € 32,00 aan schoonmaakmiddelen en € 7,00 aan wasmiddel. Maandelijks een kostenpost van rond de € 115,00. Verder hebben ze nieuwe handdoeken nodig, dit zal € 140,00 kosten.

Wij zullen voor het PCH 2 voor 3 maanden deze artikelen aanschaffen (€ 350,00) en de het Team Januari zal proberen dit uit te breiden voor een jaar!!!!!!

Onderwijs

Alle kinderen gaan naar school. Basis-, Voortgezet Onderwijs en een enkeling ook naar de Universiteit. Uit het PCH 2 gaan momenteel 30 kinderen naar het basisonderwijs, 20 naar het Voortgezet Onderwijs en zijn er 6 die opleidingen volgen aan de Universiteit.

Wat hebben we nodig; 56 nieuwe schooltassen (€ 185,00), ruim 100 schriften, linealen en pennen (€ 46,00). Daarnaast is de wens om in het hoofdgebouw van het PCH 2 schoolspullen en –tafels te hebben voor het middag- en avondonderwijs. Nu zitten de kinderen op de grond en voor een goede werkhouding is deze aanschaf onontbeerlijk. Voor 35 tafels en stoelen hebben we € 1.000,00 nodig. Wij zullen, evenals het Team Januari, alles in het werk stellen om deze dan ook aan te schaffen.

Kleding

We hebben het al eerder geschreven. Het PCH 2 heeft een eigen naaiatelier. De huidige schooluniformen zijn al 6 jaar oud en ook aan vervanging toe. Een schooluniform (witte blouse en zwarte broek of rok) kost € 8,00. Ongeveer € 500,00 hebben we nog nodig om nieuwe uniformen te laten maken!!!!!!

Het tekort aan ondergoed gaan we aanschaffen. Voor € 80,00 zullen we een ieder weer voorzien! In Nederland wordt al gekeken voor BH’s om met het Team Januari mee te geven.

Keuken

Voor de keuken, waarvan vele zaken al ruim 10 jaar oud zijn, hebben we een lijst opgesteld van de aan te schaffen spullen. Voor € 125,00 kopen we een grote rijstpan, vleesmessen, nieuwe eetlepels, borden, (middel)grote vergieten en ‘foodcovers’. Dit laatste om er voor te zorgen dat insecten het eten niet bespringen met hun ‘bacterie-voetjes’.

Diversen

Komend jaar gaan er 10 kinderen naar het Voortgezet Onderwijs. Wij schaffen voor hen 10 fietsen aan (€ 55,00 per stuk). Voor de huizen vervangen we alle dekens, kussens en klamboe’s voor € 400,00. Dit is noodzakelijk omdat deze al 7 jaar oud zijn, kussens geen steun meer geven en de netten als vele gaten hebben waardoor ze geen bescherming meer bieden. De bibliotheek heeft weinig boeken voor kinderen in de leeftijd van 0 – 6 jaar. Voor € 100,00 zullen we lees/leerboeken aanschaffen. Alles tweetalig (Khmer/Engels).

Het huis heeft een kleine televisie, maar geen middelen om lessen of presentaties te kunnen geven. Voor het leslokaal in het hoofdgebouw schaffen we een beamer, projectiescherm en DVD-speler aan ( € 500,00). Hierdoor wordt de staf van het PCH 2 in de gelegenheid gesteld om een diversiteit aan presentaties en scholing te geven. Of het nu gaat om voorlichting over Tuberculose, HIV of sexuele voorlichting of een presentatie van vrijwilligers over sociale hygiene, tanden poetsen etc. Dit is voor de staf alheel lang een wens!

Het getroffen dorp

Wij hebben € 500,00 gereserveerd voor de eerste noodhulp voor de gezinnen die hun huis en land hebben verloren bij de overstromingen. Wij zullen in ieder geval voor de gezinnen rijst aanschaffen voor een maand en Chum en Sothea inventariseren de overige benodigdheden.

Van de 31 verwoeste huizen zijn er nog 3 gezinnen die de middelen niet hebben om hun huis opnieuw te bouwen. Wij hebben het team Januari gevraagd of zij in staat zijn om ook nog 3 x € 800,00 bijeen te krijgen om ook hen te kunnen voorzien van een veilig onderkomen!

Zoals jullie hebben gelezen; We zijn er nog niet!!! We kunnen nog veel hulp en donaties gebuiken!!!

Morgen gaan we weer terug naar Battambang en gaan we ons de komende 2 weken weer onderdompelen in de werkzaamheden bij het PCH 2. We realiseren ons dat we ons erg hebben geconcentreerd op de eerste noodzakelijke voorzieningen na de overstroming. Actieve handen op het werk als het schoonmaken en repareren van de school, inzicht krijgen in de gevolgen van de overstromingen in het dorp en de actviteiten met de kinderen. De activiteiten op de boerderij (fruitplantage, visvijver etc) kunnen pas worden opgepakt in het droge seizoen als het water goed is weggetrokken. Ook hier een uitdaging voor het Team Januari!!!

Komende weken gaan we ons ook orienteren op het voorbereiden, organiseren en het hebben van gesprekken met collega- groepen jongeren in Cambodja over ideeën voor het opzetten van een klein bedrijf of ideeën om bestaande programma te verbeteren , zoals het guesthouse. Daar waar er vorig jaar nog een 15-tal jongeren in het huis woonden, zijn er nu nog maar 6! We zullen, i.s.m. Chum en Sothea, op zoek gaan naar jongeren om deze ‘workshops’ voor te bereiden voor het januariteam. Tevens gaan we een sportdag, knutselmiddag, meidenmiddag, jongensmiddag en een gespreksmiddag over de toekomst organiseren. Daarnaast gaan we aan de slag met het ophogen van de ondergelopen wandelpaden.

Drukke weken staan ons nog te wachten!! Hierover zullen we jullie natuurlijk op de hoogte houden!

Liefs namens alle deelnemers,

Chantal en Peterhans

Wil jij ook het Cambodja project “Back to the Future” steunen? Maak dan jouw vrijwillige bijdrage over op:

Stichting COMMUNDO Amersfoort
GIRO 9560579 O.V.V. CAMBODJA.NU 2013/2014

Filmpjes: http://www.youtube.com/user/Projectcambodja2?feature=mhsn
In Cambodja werken wij samen met het Peaceful Children Home 2 in Battambang. ( www.khmerfoundation1994.org )

CAMBODJA 2013/2014, ‘BACK TO THE FUTURE’, EEN PROJECT VAN:

Commundo (www.commundo.nl) in samenwerking met Cambodja.nu (www.cambodja.nu)

ONDERSTEUND EN GEFINANCIEERD DOOR:

European Voluntary Service / Youth in Action

EN VELE DONATEURS DIE EEN VRIJWILLIGE BIJDRAGE HEBBEN GESTORT, WAARVOOR VEEL DANK!

DE WERKREIS EN PROJECTEN WORDEN MEDE MOGELIJK GEMAAKT DOOR DE VOLGENDE SPONSOREN:

Hegeman Bouw Partners

Van Grinsven Medical

Waxx

Erren

Team Cambodja 2013 op stoom!

Lieve lezers,

Alweer wat verslagen van de afgelopen dagen. We kunnen trots zijn op dit team! Er wordt keihard gewerkt om deadlines te halen met de projecten en de kinderen worden niet vergeten als het gaat om de activiteiten. De gehele dag is er bedrijvigheid en is het goed om te zien hoe ieders kwaliteiten worden benut. Momenteel is het team ‘Cambodja januari 2014’ ook gestart. We zullen ze regelmatig van informatie voorzien zodat ook zij de sponsoracties op te kunnen zetten. Het is natuurlijk geweldig hoeveel geld we al hebben verzameld, maar we zijn er nog niet. In de volgende weblog zullen we een weergave geven waar we jullie geld aan hebben besteedt c.q. aan gaan besteden!

Nu eerste de verslagen van respectievelijk Marieke en Bart (maandag) en Kirsten en Maya (dinsdag).

Heel veel leesplezier en tot de volgende weblog,

Peterhans

Maandag 21 oktober 2013

Susedai, sokbappai?

Dag lieve kijkbuiskinderen,

Naast onze dagelijkse vooruitgang zoomen we vandaag wat in op de indrukken en details in, dat dagelijkse verhaal van verven en schrobben heeft ook z’n grenzen.

In het kort, we hebben de meisjeskamer volledig gesopt, geschrobd, geschuurd, afgespoten en gezegend! De jongenskamer hebben we zo goed als volledig geschrobd en gesopt, de puntjes op d i, alvorens het verven, gebeuren morgen. Uit het niets stond er een kleine witte schorpioen voor ons tijdens het schrobben, terwijl wij nog in extase zaten te kijken had een kind de schorpioen al strategisch platgestampt.

Chantal en Sothea hebben een inventaris gemaakt aan maandelijkse en jaarlijkse terugkerende kosten. Vervolgens winkels afgegaan om prijsvergelijkingen te maken, hoe kosten te besparen. Aan de hand van de lijst gaan we samen bepalen welke aankopen het meest noodzakelijk zijn.

Opvallend is dat de vrouwen handel drijven. Ook in de meer technisch georiënteerde zaakjes staan vrouwen aan het hoofd. Of de mannen aan het werk zijn op het land of in de industrie of misschien wel het geld dat de vrouwen verdienen aan het verbrassen zijn, laten we even in het midden.

De hitte laat ons niet met rust, n kwartiertje zwoegen in de volle zon is genoeg om doordrenkt te zijn van het zweet, n uurtje verder wordt vervolgd met een zonnesteek, in de avond brengen we ijlend onze rijst naar binnen.

We zijn een beetje aan het klooien met ‘de staat’ van het weeshuis en het omringende gebied. Het ziet er in onze ogen uit als vervallen huizen in een moerasgebied. Het water wil niet snel genoeg zakken, de hitte met het stilstaand water maakt het een broeinest voor bacteriën, er komt n stank vanaf en bepaalde delen zijn simpelweg niet begaanbaar.

We hebben vandaag besloten, na goedkeuring en blijdschap van de directeur, een pomp te kopen (met 100 meter begeleidende pijp) om het water weg te pompen en ook om er voor te zorgen dat ze in de toekomst snel het water weg kunnen pompen.

Op dit moment zijn we aan het bekijken hoe we onze laatste twee weken in zullen gaan vullen. Het afwegen van prioriteiten is soms lastig, wat een prioriteit kan zijn voor ons (westerlingen) is geen prioriteit voor de plaatselijke mensen. Onze handen jeuken om al het vuilnis uit ‘het moeras’ te halen, de betonnen paden te verhogen en het ‘from the ground up’ opnieuw op te bouwen.

Dit doen we echter met een westerse blik, hoewel we over veel overeenstemming vinden, blijven we ‘boksen’ om onze verschillen te verenigen.

Het blijkt ook een grote uitdaging om de kinderen en oudere jongeren ‘projectmatig te laten helpen. Ten eerste zetten pakken de kleinste kinderen zelf de kwasten en schoonmaakmiddelen op ( de grens tussen kinderarbeid en ontwikkelingswerk is een dunne, net als onze ontlasting), ten tweede proberen we systematisch te werken, de kinderen en oudere jongeren kijken niet naar wat eerst, wat al is geweest, etc. Hetgeen zorgt voor een kleine chaos en soms neigt naar een AAAAAAAAAHHHHH-moment, daar de taalbarrière niet zomaar op te lossen is. Alles is letterlijk handen en voeten werk.

Het ontbreekt de kinderen en jongeren echter niet aan energie en motivatie, ze gaan maar wat grag aan het werk, we inspireren en motiveren elkaar, wat aan het einde van de dag altijd voor voldoening zorgt.

Na wat tips en trucs gehad te hebben van een yoga leraar in Phnom Penh over het verzorgen van yogalessen aan kinderen, was het vandaag tijd om het geleerde in de praktijk te brengen. Maar voor het zover was, heb ik eerst een kijkje genomen in de keuken. Gewapend met regenlaarzen heb ik door het overstroomde gedeelte de keuken weten te bereiken. De dames en meisjes hadden de keuken netjes in orde, HACCP is anders, maar als je de hond, kat en kippen weg denkt, dan krijgen ze zeker een Oké van de Smaakpolitie. Alles werd zorgvuldig gesneden, veel secuurder dan ik met het mes dat meer leek op een hakbijl. Het eten werd bereid boven drie vuurtjes en zorgvuldig geproefd. Het resultaat van de dames mocht er weer zijn!

In de avond hadden zich wel tien jongens en meisjes verzameld op de yogamatjes. Hun Engels bleek beperkt, maar ze waren erg gemotiveerd en deden iedere houding netjes na, zelfs wanneer ik naar hun lachte of mijn broek op trok, volgde ze mijn voorbeeld. Ze genoten van de aandacht, ondanks de goede zorgen van de mensen medewerkers, vaak oud bewoners, is aandacht wel waar het aan ontbreekt wanneer je met 60 andere samen woont.

Wordt vervolgd!

Veel liefs van de twee zachte G’s Marieke en Bart

p.s. groeten aan BJZ, af en toe denk ik aan je Onno, maar meestal niet;)

p.p.s. bedankt voor jullie berichtjes J dikke kus voor de cakejesbakkers!! Xx

Dinsdag 22 oktober 2013

‘s Ochtends zijn eerst de plannen voor vandaag besproken tijdens het ontbijt. Wat gedaan moest worden:

- Puntjes op de i van de binnenschilderingen (meisjesslaapzaal)

- Afmaken van het schuren (jongenshuis)

- Schilderen buitenkant (meisjeshuis)

- Schilderen van het balkon (centrale gebouw)

De taken waren al snel verdeeld en daarna zijn we aan de slag gegaan. Rachelle en Kirsten in de volle zon, het zweet droop van ze af! Na een paar uurtjes ploegen kwam onze welverdiende lunch pauze. De ploeg die klaar was met het schuren is verder gegaan met het verven van het balkon. Ook de vloer is onbedoeld mee geverfd door aardig wat geknoei van Dely, Djamila en Maya. De afspeellijst met foute muziek van Marieke werd hard aangezet en er werd uitbundig meegezongen. Daarnaast heeft Djamila een nieuwe ‘move’ uitgevonden; De chick, die goed is voor de buik en rug spieren.

Door de ploeg die het meisjeshuis aan het verven was is er hard doorgewerkt tot aan het donker. Toen was de eerste laag eindelijk klaar!

De kinderen (groot en klein) willen heel graag meehelpen al is dat niet altijd even handig. De structuur is dan ver te zoeken en iedereen loopt elkaar in de weg. Het is wel heel leuk om de behulpzaamheid van de kinderen te merken.

Na het eten hebben we Beverbende gespeeld. Ineens ging het licht uit en zaten we in het donker. Er werd fanatiek gespeeld en uiteindelijk heeft Linda gewonnen.

Groetjes Kirsten en Maya

Bedankt voor alle reacties, leuk dat jullie ons volgen!

Zwoegen in Battambang, 19 en 20 oktober

Lieve lezers,

Echt zwoegen in Battambang. Het team gaat als een speer. We schuren, borstelen, schilderen, doen inkopen, spelen met de kinderen, sporten en doen onze ochtend-yoga oefeningen onder leiding van Marieke. Geheel Zen komen we de dag door en is het zweten hier. Afgelopen weekend weer veel beleefd en amper de tijd om de weblog te schrijven en de foto’s uit te zoeken. Onze dagen beginnen om 8 uur met ontbijt (nadat een gedeelte heeft hardgelopen en/of de yoga-sessie heeft gevolgd). Vervolgens de dag door, onderbroken door een lunch, tot een uur of 6. Daarna genieten van een lekkere koude douche en het diner. ’s Avonds lekker chillen op onze veranda met spelletjes (Weerwolfje, beverspel, mens erger je niet etc). Rond een uur of 11 is iedereen wel toe aan de verdiende nachtrust.

Het is geweldig om hier te zijn met deze groep. Veel creativiteit, power en werklust. Stofwolken drijven over Battambang van het geschuur en de meidenkamer wordt echt geweldig. Zo vrolijk en met zo veel plezier komen we onze tijd wel door. Ook zijn we geconfronteerd met degevolgen van de overstrommingen. Dit zullen jullie ook lezen in onderstaande weblogs; MADE BY Chantal en Djamila (zaterdag) en Dely en Linda (zondag).

Heel veel leesplezier en tot de volgende weblog

Liefs, Peterhans

Zaterdag 19 oktober 2013

Wij Nederlanders wachten de hele week op het weekend. Op zondag kijken we alweer uit naar vrijdag. We hopen het hele jaar op een mooie zomer. En als het dan zomer is, klagen we dat het te warm is. Wij Hollanders wachten eigenlijk ons hele leven op “geluk”. Hier merken we dat elke dag er één is om dankbaar voor te zijn. In een land waar zoveel armoede is beginnen wij ons te beseffen wat we in Nederland allemaal hebben. Wellicht wat cliché maar je weet pas echt wat je hebt als het er niet meer is. Zo hebben we vandaag een bezoek gebracht aan het dorp waar de broer van directeur Chum woont. Hier heeft het weeshuis een rijstveld. Door de recentelijk overstromingen is er veel verwoest door het wateroverlast. 31 gezinnen zijn getroffen, waarvan 18 gezinnen nog helemaal geen hulp hebben gekregen. Hun huizen zijn verwoest en hun rijstvelden zijn ondergelopen waardoor ze zichzelf niet meer kunnen voorzien van voedsel. Deze mensen gaan wij helpen door ze te voorzien in hun primaire levensbehoefte. Volgende week gaan we terug met eten, rijstkorrels en bouwmateriaal. Het geld wat we tot nu toe hebben gekregen kunnen we onder andere hiervoor gebruiken; meer sponsors zijn dus altijd zeer welkom!!

Na deze realitycheck kunnen we overgaan op de luchtigere zaken van de dag. Om bij het dorp te komen werden we met 14 mensen (waaronder weeshuisbegeleider Sothea) en 1 rolstoel in de achterbak van een truck vervoerd als sardientjes in een blik. Het was even passen en meten maar nadat Akkeliene en Marieke zichzelf opofferde om op het dak te zitten, werd het al snel voor iedereen comfortabel. Totdat een even grote truck ons passeerde met 2 keer zoveel Cambodjanen die lekker aan het chillen waren. Toen kwam een groot cultuurverschil om de hoek kijken en moesten we hard om onszelf lachen! Tijdens deze enerverende tocht hebben wij gemerkt dat zeker op het platteland het begrip “huis” een andere betekenis heeft. Waar bij ons een huis 4 betonnen muren en een betrouwbaar dak is, bestaat een huis hier uit een paar planken met golfplaten als dak. Hier slapen, koken en wonen minimaal 5 personen in een ruimte van ongeveer 2 bij 2 meter, dit alles zonder elektriciteit en modern watertoevoer.
Op de terugweg waren sommigen van ons toe aan een verkoelende pitstop en hebben we pootje gebaad en kleine visjes gevangen met de locals. (zie ook filmpje op YouTube via onderstaande link). Bij deze waterval kon we een lekkere Cambodjaanse traditie verorberen: namelijk een ongeboren eendenfoetus. Akkeliene, Dely en Linda waren de enige diehards die hier lekker van hebben gesmuld.

Na alle rijst van de afgelopen week waren we deze avond toe aan iets anders. We gingen met de groep eerst naar Battambang om contact te zoeken met het thuisfront en daarna eventueel de stad te verkennen. In de Riverside Balcony Bar hebben we genoten van onze decadente burgers en pizza’s. Dit restaurant is een balkon waarbij je het gevoel hebt dat je midden in de jungle aan het dineren bent. Ook de nodige cocktails en biertjes gingen de rondte met de ietwat vrouwelijke foute muziek van PeterHans zijn Ipod op de achtergrond.

Nu terug bij het weeshuis zijn we klaar om te gaan slapen na deze emotionele maar inspirerende dag. Maar niet zonder jullie mee te willen geven: probeer de kleine dingen in het leven te waarderen want de mensen hier zijn gelukkig met bijna niets.

Zondag 20 oktober 2013

Dagje zweten in Battambang.

Vandaag was een zeer drukke dag. We kregen vandaag alweer heerlijke stokbrood als ontbijt. Daarna hadden we een uurtje voor onszelf gehad om vervolgens weer aan de slag te gaan waar we waren gebleven. Akkeliene en Linda zijn naar het centrum van Battambang gegaan om de laatste verf spullen te halen voor de meisjes slaapkamer. De rest is bij het weeshuis gebleven en die hebben zich opgesplitst in twee groepjes. Eén groepje is verder gegaan met het verven en het andere groepje is in de hete Battambaanse zon lekker verder gegaan met schuren. Het schuren leek makkelijker te zijn na mate we er ervaring in kregen en natuurlijk de nodige tips.

Na de nodige zweetdruppels was het weer tijd voor de lunch. Er stond weer een heerlijke Battambaanse maaltijd voor ons klaar. Na de lunch kregen we een uur de tijd om even tot rust te komen. Velen hebben toen een powernap gedaan. Opgeknapt en wel begonnen we ons weer rond half drie te verzamelen. De groep die had geverfd kreeg nu het voorrecht te gaan schuren in de hete zon. De andere groep mocht nu de mooie tekeningen die waren getekend in de meisjeskamer mooie kleuren gaan geven. Toen we net klaar waren met al onze werkzaamheden en opgeruimd hadden en binnen zaten, waren we net ontsnapt aan een pittige regenbui, die minstens vijf minuten duurde.

Nadat we allemaal hadden gedoucht was het weer tijd voor een heerlijke maaltijd. De maaltijd bestond onder andere weer uit rijst, mie met kip, soep met varkensvlees en courgette, gevulde omelet en als toetje een heerlijke mini banaan.

Om de dag af te sluiten gaan we gezellig het Weerwolven spel doen.

Het fijne resultaat van vandaag is dat de helft van de tekeningen al deels zijn ingekleurd en het meisjesgebouw nu in z’n geheel geschuurd is. Met een voldaan gevoel zullen we deze dag afsluiten en heerlijk gaan slapen. We hopen morgen weer op zo’n geslaagde dag!

Met in het bijzonder de groetjes aan Daniëlle Ensink en Toby Cober.

Heel veel liefs van HET Cambodjateam 2013

Linda, Anna, Chantal, Bart, Naomi, Dely, Djamila, Rachelle, Akkeliene, Marieke, Maya en Kirsten.

Zie ook de filmpjes op; https://www.youtube.com/user/Projectcambodja2