Lieve lezers,

Alweer wat verslagen van de afgelopen dagen. We kunnen trots zijn op dit team! Er wordt keihard gewerkt om deadlines te halen met de projecten en de kinderen worden niet vergeten als het gaat om de activiteiten. De gehele dag is er bedrijvigheid en is het goed om te zien hoe ieders kwaliteiten worden benut. Momenteel is het team ‘Cambodja januari 2014’ ook gestart. We zullen ze regelmatig van informatie voorzien zodat ook zij de sponsoracties op te kunnen zetten. Het is natuurlijk geweldig hoeveel geld we al hebben verzameld, maar we zijn er nog niet. In de volgende weblog zullen we een weergave geven waar we jullie geld aan hebben besteedt c.q. aan gaan besteden!

Nu eerste de verslagen van respectievelijk Marieke en Bart (maandag) en Kirsten en Maya (dinsdag).

Heel veel leesplezier en tot de volgende weblog,

Peterhans

Maandag 21 oktober 2013

Susedai, sokbappai?

Dag lieve kijkbuiskinderen,

Naast onze dagelijkse vooruitgang zoomen we vandaag wat in op de indrukken en details in, dat dagelijkse verhaal van verven en schrobben heeft ook z’n grenzen.

In het kort, we hebben de meisjeskamer volledig gesopt, geschrobd, geschuurd, afgespoten en gezegend! De jongenskamer hebben we zo goed als volledig geschrobd en gesopt, de puntjes op d i, alvorens het verven, gebeuren morgen. Uit het niets stond er een kleine witte schorpioen voor ons tijdens het schrobben, terwijl wij nog in extase zaten te kijken had een kind de schorpioen al strategisch platgestampt.

Chantal en Sothea hebben een inventaris gemaakt aan maandelijkse en jaarlijkse terugkerende kosten. Vervolgens winkels afgegaan om prijsvergelijkingen te maken, hoe kosten te besparen. Aan de hand van de lijst gaan we samen bepalen welke aankopen het meest noodzakelijk zijn.

Opvallend is dat de vrouwen handel drijven. Ook in de meer technisch georiënteerde zaakjes staan vrouwen aan het hoofd. Of de mannen aan het werk zijn op het land of in de industrie of misschien wel het geld dat de vrouwen verdienen aan het verbrassen zijn, laten we even in het midden.

De hitte laat ons niet met rust, n kwartiertje zwoegen in de volle zon is genoeg om doordrenkt te zijn van het zweet, n uurtje verder wordt vervolgd met een zonnesteek, in de avond brengen we ijlend onze rijst naar binnen.

We zijn een beetje aan het klooien met ‘de staat’ van het weeshuis en het omringende gebied. Het ziet er in onze ogen uit als vervallen huizen in een moerasgebied. Het water wil niet snel genoeg zakken, de hitte met het stilstaand water maakt het een broeinest voor bacteriën, er komt n stank vanaf en bepaalde delen zijn simpelweg niet begaanbaar.

We hebben vandaag besloten, na goedkeuring en blijdschap van de directeur, een pomp te kopen (met 100 meter begeleidende pijp) om het water weg te pompen en ook om er voor te zorgen dat ze in de toekomst snel het water weg kunnen pompen.

Op dit moment zijn we aan het bekijken hoe we onze laatste twee weken in zullen gaan vullen. Het afwegen van prioriteiten is soms lastig, wat een prioriteit kan zijn voor ons (westerlingen) is geen prioriteit voor de plaatselijke mensen. Onze handen jeuken om al het vuilnis uit ‘het moeras’ te halen, de betonnen paden te verhogen en het ‘from the ground up’ opnieuw op te bouwen.

Dit doen we echter met een westerse blik, hoewel we over veel overeenstemming vinden, blijven we ‘boksen’ om onze verschillen te verenigen.

Het blijkt ook een grote uitdaging om de kinderen en oudere jongeren ‘projectmatig te laten helpen. Ten eerste zetten pakken de kleinste kinderen zelf de kwasten en schoonmaakmiddelen op ( de grens tussen kinderarbeid en ontwikkelingswerk is een dunne, net als onze ontlasting), ten tweede proberen we systematisch te werken, de kinderen en oudere jongeren kijken niet naar wat eerst, wat al is geweest, etc. Hetgeen zorgt voor een kleine chaos en soms neigt naar een AAAAAAAAAHHHHH-moment, daar de taalbarrière niet zomaar op te lossen is. Alles is letterlijk handen en voeten werk.

Het ontbreekt de kinderen en jongeren echter niet aan energie en motivatie, ze gaan maar wat grag aan het werk, we inspireren en motiveren elkaar, wat aan het einde van de dag altijd voor voldoening zorgt.

Na wat tips en trucs gehad te hebben van een yoga leraar in Phnom Penh over het verzorgen van yogalessen aan kinderen, was het vandaag tijd om het geleerde in de praktijk te brengen. Maar voor het zover was, heb ik eerst een kijkje genomen in de keuken. Gewapend met regenlaarzen heb ik door het overstroomde gedeelte de keuken weten te bereiken. De dames en meisjes hadden de keuken netjes in orde, HACCP is anders, maar als je de hond, kat en kippen weg denkt, dan krijgen ze zeker een Oké van de Smaakpolitie. Alles werd zorgvuldig gesneden, veel secuurder dan ik met het mes dat meer leek op een hakbijl. Het eten werd bereid boven drie vuurtjes en zorgvuldig geproefd. Het resultaat van de dames mocht er weer zijn!

In de avond hadden zich wel tien jongens en meisjes verzameld op de yogamatjes. Hun Engels bleek beperkt, maar ze waren erg gemotiveerd en deden iedere houding netjes na, zelfs wanneer ik naar hun lachte of mijn broek op trok, volgde ze mijn voorbeeld. Ze genoten van de aandacht, ondanks de goede zorgen van de mensen medewerkers, vaak oud bewoners, is aandacht wel waar het aan ontbreekt wanneer je met 60 andere samen woont.

Wordt vervolgd!

Veel liefs van de twee zachte G’s Marieke en Bart

p.s. groeten aan BJZ, af en toe denk ik aan je Onno, maar meestal niet;)

p.p.s. bedankt voor jullie berichtjes J dikke kus voor de cakejesbakkers!! Xx

Dinsdag 22 oktober 2013

‘s Ochtends zijn eerst de plannen voor vandaag besproken tijdens het ontbijt. Wat gedaan moest worden:

- Puntjes op de i van de binnenschilderingen (meisjesslaapzaal)

- Afmaken van het schuren (jongenshuis)

- Schilderen buitenkant (meisjeshuis)

- Schilderen van het balkon (centrale gebouw)

De taken waren al snel verdeeld en daarna zijn we aan de slag gegaan. Rachelle en Kirsten in de volle zon, het zweet droop van ze af! Na een paar uurtjes ploegen kwam onze welverdiende lunch pauze. De ploeg die klaar was met het schuren is verder gegaan met het verven van het balkon. Ook de vloer is onbedoeld mee geverfd door aardig wat geknoei van Dely, Djamila en Maya. De afspeellijst met foute muziek van Marieke werd hard aangezet en er werd uitbundig meegezongen. Daarnaast heeft Djamila een nieuwe ‘move’ uitgevonden; De chick, die goed is voor de buik en rug spieren.

Door de ploeg die het meisjeshuis aan het verven was is er hard doorgewerkt tot aan het donker. Toen was de eerste laag eindelijk klaar!

De kinderen (groot en klein) willen heel graag meehelpen al is dat niet altijd even handig. De structuur is dan ver te zoeken en iedereen loopt elkaar in de weg. Het is wel heel leuk om de behulpzaamheid van de kinderen te merken.

Na het eten hebben we Beverbende gespeeld. Ineens ging het licht uit en zaten we in het donker. Er werd fanatiek gespeeld en uiteindelijk heeft Linda gewonnen.

Groetjes Kirsten en Maya

Bedankt voor alle reacties, leuk dat jullie ons volgen!