Lieve lezers,

Het zit er echt op. We zijn nu enkele weken terug, hebben de reis geëvalueerd en worden weer opgeslokt door de dagelijkse gang van zaken. We hebben een geweldige EVS werk-ervaringsreis gehad. Een prachtig team vrijwilligers die zich hebben ingezet in het Peaceful Children Home 2 en het dorp. Een ieder heeft weer een bagage aan ervaring mee terug genomen ! De bijzondere verhalen van de leden van dit geweldige team kunnen jullie hierna lezen.

Maar eerst willen we jullie bedanken voor de steun die wij ontvangen hebben. Het is gigantisch hoeveel mooie reacties we hebben gekregen op onze weblog(s) evenals de vele donaties die we hebben ontvangen. Totaal hebben we € 4.200,00 aan sponsorgeld binnengekregen. Dit hebben we als volgt besteedt;

• Betonpad naar toilet en guesthouse € 72,64
• Boeken voor de bibliotheek € 46,46
• 100 zakken rijst van 10 kg. voor getroffen gezinnen overstroming € 476,80
• 10 fietsen€424,00
• Voor 3 maanden shampoo, zeep, tandpasta, maandverband enwasmiddel€238,72
• Voor 60 kinderen; metDeet geimpregneerde musquitonetten,kussens, lakens, dekens en handdoeken €552,80
• Graven kanaal en betonnen duikers€149,60
• Voor de keuken, Rijstpan, messen, eetlepels, borden, vergieten en foodcovers € 113,60
• Metalen ladder (12 meter) en bamboe stellage€119,20
• Waterpomp met accesoires (50 m slang, 50 l diesel, olie)€ 360,20
• Multimedia voor scholing en presentaties (beamer, DVD speler en soundsystem) € 347,40
• Schoolspullen voor 56 kinderen rugzakken, pennen, linealen en schrijfblokken € 140,64
• Voor alle 56 kinderen ondergoed€ 198,84
• Schoonmaakmiddelen€ 105,48
• Verf (incl schuurpapier, kwasten, penselen, rollers, markers, monddoekjes, verfverwijderaar, handschoentjes en tape) € 803,04

TOTAAL UITGEGEVEN € 4.176,42

Het overgebleven geld gaat naar de vrijwilligers van het Cambodjateam 2014 die 2 januari a.s. vertrekken richting ‘ons’ weeshuis. Jullie kunnen ook deze groep vrijwilligers steunen en volgen op www.cambodja2014.reismee.nl

Al met al kan ik stellen dat het werken met dit team vrijwilligers geweldig was. Ik ben trots op hetgeen ze bereikt hebben, zowel op persoonlijk vlak maar zeker ook voor de kinderen in het weeshuis. Onderstaand de beschrijvingen van de TOPPERS van het Cambodjateam 2013.

Heel veel leesplezier en nogmaals heel erg bedankt,

Mede namens EVS en Commundo

Peterhans

Cambodja.nu

Reiservaringen Vrijwilligers Cambodjateam 2013 ‘Back to the future’

Chantal Vingerling

De reis begon op Schiphol waar we elkaar voor de tweede keer zagen en het een beetje onwennig was. Na een lange vlucht waar we bij de overstap lekker op de grond van een vliegveld hebben geslapen, kwamen we aan in Phnom Penh. De eerste dagen keek ik mijn ogen uit. Wat een andere wereld! Het straatbeeld, de mensen, de gewoontes en ook de geschiedenis van Cambodja maakten veel indruk.

Toen we na een onstuimige busreis aankwamen bij het weeshuis was ik erg ontroerd. De kinderen kwamen op ons afgerend en meteen werden we warm onthaald met veel knuffels en aandacht. Ze waren blij dat wij er waren en ik voelde dat dit een bijzondere ervaring zou worden. De eerste acht dagen waren vooral fysiek inspannend, we hebben veel geverfd en schoongemaakt. Het was fijn om meteen resultaat te zien. Ook was het heel bijzonder om met de kinderen te spelen en ze te knuffelen.

De paar dagen Siem Riep waren toch wel heel fijn en we hebben ons even kunnen laten gaan als toerist bij Angkor Wat en in het nachtleven. Dit weekendje weg had ons goed gedaan, maar het was ook een goed gevoel om weer terug te gaan naar de kinderen.

De laatste acht dagen hebben we wat verfwerk afgemaakt en verder veel tijd kunnen spenderen met de kinderen. Ze genoten zo van de allerkleinste dingen als springtouwen, stoepkrijten, waterballonnengevecht, t-shirts verven, dansen. Ik vind het heel bijzonder dat de kinderen zo open staan voor vreemde mensen, de aandacht en de liefde. De liefdevolle interactie maakte dat je de kinderen na 3 weken al helemaal in je hart gesloten hebt en het afscheid was dan ook zwaar.

De laatste dagen Phnom Penh waren vooral een afsluiting van de hele ervaring. Nog wat massages, wandelingen door de stad en een foto in traditionele stijl en de reis was aan zijn einde gekomen.

Deze reis was een verrijking. Niet alleen heb ik een persoonlijke ontwikkeling doorgaan, ook ben ik heel dankbaar dat ik in Nederlandse omstandigheden ben opgevoed met ouders die mij elke dag liefde kunnen geven. Ik heb nu gezien dat het ook anders kan en zal me dat beseffen wanneer ik mijn dagelijkse dingen doe. Bedankt dat ik deze mooie ervaring mogen meemaken!

Djamila Atlaoui

Helaas moesten we Cambodja weer verlaten en gingen we met enige gezonde tegenzin naar huis. Blij om iedereen weer te gaan zien. En weer terug naar het sombere weer. De zon, vriendelijke mensen, het weeshuis en de kinderen lieten we ‘ achter’. Eerst nog een paar dagen genieten in Phnom Penh. Dit bestond vooral uit souvenirtjes kopen, genieten van de laatste dagen, spinnen eten en een verassende afscheidsavond. Waarbij we uiteten gingen en daarna gingen karaoke. Wetende dat daar niet mijn beste kwaliteiten liggen. Een gepaste en gezellige leuke laatste avond van deze mooie, bijzondere en leerzame reis.

Het was toch echt tijd om naar huis te gaan. Voor de laatste keer deze reis je backpack inpakken en op naar het vliegveld. Gelukkig hadden we in China een overstap van 5 uur. Genoeg tijd om elkaars feedback te schrijven. Het was nog best een klus om voor iedereen een tip en top te schrijven. De uren zijn we door gekomen met muziek luisteren, tips en tops schrijven, pizza eten en dure (lees 15 dollar voor een bakkie) koffie drinken. Voordat we het vliegtuig in gingen kregen we onze tips en tops. Nog even was het spannend of de rolstoelen in het vliegtuig zaten. Tot onze opluchting zagen we ze de laadruimte in gaan. Al lezende van de mooie feedback vielen vele van ons in slaap. Op Schiphol stond een mooi welkomstcomité.

Lieve mensen, ik heb een geweldige tijd met jullie gehad. Bedankt voor deze mooie reis. En volgers, bedankt voor jullie mentale digitale steun op afstand en voor jullie stortingen. Ik zal de kinderen en de groep missen.

Bart Smits

Het vrijwilligerswerkproject in Cambodja was in een woord, AMAZING!

Op het vliegveld bij vertrek begonnen de kriebels al, ervaringen uitwisselend over hoe de voorbereiding was gegaan, wat we wel of niet hadden meegenomen en wat we zouden tegenkomen. De vliegreis verliep voorspoedig, voor we het wisten zaten we in een heerlijk klimaat, In Phnom penh, slippertjes aan, met een biertje bij het guesthouse. In Phnom penh hebben we een aantal dagen wat van de cultuur gezien, de taal geleerd, de indrukwekkende killing fields en gevangenis gezien en nog wat westers genot genoten, alvorens we naar het weeshuis gingen.

Na een lange, regenachtige reis, ondertussen genietend van de eindeloze rijstvelden, palmbomen, bergen en buffels, kwamen we aan bij het weeshuis. Ik kan niet voor anderen spreken, maar ik voelde me meteen thuis. Hemelsbreed lachende kinderen, vol energie en nieuwsgierigheid en binnen ‘n uur had ik de bijnaam GI Joe, kon ook veel slechter! Na even acclimatiseren kregen we een toespraak van de general manager over het weeshuis, de prioriteiten, hoe met de kinderen om te gaan en dankbaarheid voor onze komst. De volgende dag zijn we begonnen met inventariseren wat we wilden doen en konden doen, gespeeld met de kinderen en ze leren kennen.

De dagen daarna hadden we opgedeeld in een aantal projecten en wisselende groepen. We hebben het meisjeshuis van binnen en buiten schoongemaakt en geverfd, ook het algemene gebouw hebben we ontbladerd en voorzien van een eerste laag verf. Het was zwaar maar ontzettend leuk werk, we waren echt fysiek en broodnodig hard werk aan het doen, aan het einde van elke dag wist je dat je gewerkt had en voor iets goeds. Het spelen met de kinderen werd ook steeds leuker, elke dag voelde ze zich iets meer op je gemak bij je, en vice versa. Ik heb nog een boksles gegeven aan de jongere jongens, ze waren ontzettend enthousiast en energiek, maar tot mijn verbazing konden ze ook na het slaan, springen en stoeien nog ’n minuut op de plaats mediteren, in doodse stilte, ze bleven me verbazen.

Voordat we naar Siem Reap gingen, hebben we nog n bezoek gebracht aan het nabij gelegen dorp wat het weeshuis sponsorde met rijst. Een gedeelte van het dorp was volledig verwoest en eindelozen rijstvelden waren niet meer vruchtbaar. Verschrikkelijk om te zien, maar prachtig dat we ook daar, financieel, een handje konden helpen.

Voor 3 dagen vertrokken we naar Siem riep, na anderhalve week zwoegen, om even te ontspannen, te feesten, souvenirs te kopen en de tempels van Angkor wat te bekijken. De tempels waren MINBLOWING, ongelofelijk hoe ze duizend jaar terug al zulke complexe, gigantische en prachtige gebouwen konden maken, zonder de hedendaagse techniek, elke tempel bleef me verbazen.

Na 3 dagen ontspannen was ik wel weer toe aan wat hard werk en had ik zin om weer bij de kinderen te zijn, blij dat we weer gingen!

Aangekomen bij het weeshuis was ik weer meten gewend, de kinderen hangen aan je, knuffelen je innig en het liefst zoveel mogelijk en binnen n kwartier was je weer doorweekt van de broeiende zon, heerlijk! We zijn verder gegaan met het jongenshuis ontbladeren en verven, de figuren maken op het algemene gebouw, en voor de laatste twee weken hadden we meer leuks gepland met de kinderen, alsmede een lijst gemaakt met een breed scala van inventaris die we aan het weeshuis zouden geven.

Ook hebben we nog een geul gegraven om het complex heen, aangezien het water door de overstroming nog steeds niet was gezakt, doormiddel van een ingehuurde bulldozer. Ook hadden we een waterpomp gekocht opdat ze voortaan altijd zelf het water konden laten wegstromen.

De meiden hadden een vrouwenmiddag gepland, een knutselmiddag met het betekenen van shirts, een spelletjesdag en een sportdag. Allemaal ontzettend leuk, succesvol en vol glimlachen van iedereen. Ik had nog een boksles gegeven, waarbij enkele van de vrouwen mee hadden geholpen, wederom indrukwekkend qua energie en discipline van de kids.

Op een van de laatste dagen zijn we rijst gaan verdelen bij het dorp. Het gaf me een dubbel gevoel, blij dat we hun een van hun basisvoorzieningen konden geven, die ze ontbeerden, maar tegelijkertijd ook een soort schaamte, als jonge westerling voedsel uitdelen aan mensen die, alleen al door de rimpels op hun gezicht, aantoonbaar sterker en moediger waren dan wij, of dan ik, zo voelde het.

Uiteindelijk zagen we hun dankbaarheid, wat me met een goed gevoel weer weg liet gaan.

De laatste dag was aangebroken bij het weeshuis, we hadden een feest gepland met cadeaus, dansen en muziek. Allereerst hadden we alle spullen die we zouden geven, dekens, ondergoed, schoolmateriaal, speelgoed, sanitaire spullen en nog veel meer voorop gezet. Daaropvolgend hebben we elk kind een rugzak gegeven met wat persoonlijk kleine dingen en lekkernijen. We gaven ze één voor één, met een bijbehorende foto, wat veel plezier gaf bij de kinderen.

De general manager gaf ons nog een toespraak van dankbaarheid en eeuwige verwelkoming, hetgeen ons allemaal goed deed, ik denk, ik in ieder geval wel, dat we net zo dankbaar waren dat we mochten komen, als hun waren met onze komst.

Na het uitdelen van de cadeaus was het feest, sommige kinderen en vrijwilligers ook, waren eerst wat schuw, na en half uur was iedereen aan het dansen, zingen, lachen en uitlachen, springen, gek aan het doen, en zoals elke dag, doordrenkt van het zweet en deze keer ook van de rondgespoten cola. Een paar uur lang hebben we gefeest, toen afgesloten, met knuffels en tranen, niet wetend dat we hen de volgende dag nog zouden zien. Enkelen van de vrijwilligers hadden nog een toneelstukje opgevoerd met de ervaring van de maand, heel erg leuk, humoristisch en precies zoals het was.

De volgende ochtend vertrokken we, wederom tranen, innige knuffels, weinig woorden, maar veel zeggende blikken, niemand wilde weg.

Heel lang zwaaiend naar achteren gingen we weer naar Phnom Penh, de laatste twee dagen rust, laatste souvenirs, sightseeing en nog een keertje de stad in.

Ook hadden we een gezamenlijke foto genomen in traditionele Cambodjaanse kledij, heel vermoeiend, heel lang, heel veel gestoei, maar vooral heel erg leuk, een unieke ervaring.

De laatste avond had onze ‘van alle markten thuis-alles kan-niets is te gek-schaamte ken ik niet-begeleider’ een karaoke avond geregeld. In een intieme ruimte hebben de vrijwilligers en drie medewerkers van Cambodja.nu de longen uit ons lijf gezongen (lees, gedeeltelijk geplaybackt), onder het genot van talloze biertjes met ijs, een beetje gedans en vooral veel gelachen, super afsluiting. Met een kleiner gezelschap zijn we nog even de stad in geweest en uiteindelijk rond drie uur in bed beland. De volgende ochtend, een beetje gestrest, moesten we toch echt weer terug naar het vliegveld en terug naar Nederland.

Bij de overstap in China hebben we nog even moeten stoeien met het personeel om de rolstoelen, die zouden aankomen in China, toen weer doorgelust zijn, en uiteindelijk toch in China, waar Peterhans ze op het allerlaatste moment nog voorbij de douane(zonder paspoort op zak) heeft bemachtigd en hebben we het vliegtuig even op ons laten wachten, maar in vol bezit van!

Bij terugkomst hadden de meeste van ons een welkomstgezelschap, een paar tranen, veel glimlachen en knuffels, en paar ‘laatste’ woorden naar elkaar en terug naar huis, Cambodja 2013 was beëindigd!

Ik wil iedereen hartelijk bedanken voor deze ervaring: Commundo, voor deze geweldige kans om met dit gezelschap zo mooi werk te mogen doen, Peterhans / Cambodja.nu voor de eindeloze inzet, geweldige begeleiding en heerlijke (mannen)humor, alle vrijwilligers voor het zorgen voor een geweldig teamproduct, alle gezelligheid, een spiegel voorhoudend waar ik het zelf niet zag en alles bij elkaar een geweldige tijd, en als laatst, alle kinderen, jongeren en volwassenen van het PCH2, voor de meest warme verwelkoming, plezier, hard werk en ondersteuning, inzicht en het achterlaten van een ervaring die nooit meer weg gaat, jullie zijn de beste!!!

Naomi Verdonk

Met toch wel veel zenuwen heb ik mijn backpack ingepakt en begon mijn reis op Schiphol waar ik mijn telefoon heb uitgezet en afgegeven. Hallo niet-digitale wereld!
De reis ging voorspoedig en na vieze en lekkere maaltijden in het vliegtuig waren we aangekomen in Phnom Penh. Bus met airco en wat leek op een punaise in mijn stoel waren we vrij snel bij het fantastische guesthouse. Heerlijk eten, drinken en gezelligheid! Hilarische momenten beleeft (zoals het verkeer, vreetschuur, hard bed met kapot traagschuim kussen enz) en ook indrukwekkende momenten als het bezoeken van S21 gevangenis en de killing fields. De tijd vloog voorbij en op naar het weeshuis! Bus vol beladen, te vol beladen, bus uit, bagage in een andere bus, busje vertrok! Aangekomen bij het weeshuis waren de kinderen al op ons aan het wachten en werd alles gedragen en geholpen. En wat een prachtig guesthouse hebben ze! Echt luxe (cultuurshock moment) had ik niet verwacht! Zeker ook aan te raden mocht iemand in de buurt van Battambang willen verblijven. We werden goed verzorgt en de meiden en jongens die het eten verzorgde deden goed hun best om ons te bedienen. Rijst werd opgeschept, water bijgevuld en dagelijks een toetje van fruit. Nadat er materialen waren gehaald zijn we begonnen met schoonmaak, schuren en schilderen. Dit herhaalde zich dagelijks, met de nodige afwisseling van spelen met de kinderen (zelf ook even kind zijn). Ook al was het keihard werken, voelde het niet zo.
Halverwege zijn we naar Siem Reap vertrokken en daar natuurlijk Angkor Wat bekeken maar ook een jungle tocht plus overnachting bij een waterval, floating village en de nodige verwennerij als massages, mani- en pedicure en cocktails! Markten, visjes die je eelt weg eten, slangen op stokjes, bar met fluorpaint bewerkt kortom een hele andere wereld! Even een verwen vakantie tussen de werk vakanties in.
Terug bij het weeshuis gingen de dagelijkse werkzaamheden zoals schuren, schilderen en schoonmaak gewoon door. Met de rijstmaaltijden die op een gegeven moment toch wel heel erg hetzelfde werden. Deze periode hebben we ons nog meer op de kids gericht omdat het water al gezakt was (mogelijk gemaakt door een waterpomp en een soort van gracht) en de schilderactiviteiten soort van afgerond konden worden.
Lastig.. ik bedenk me net dat ik nog 1000 en 1 ding ben vergeten zoals: kinderen die yogales en boksles kregen, tandenpoets les, Engelse les die is gegeven, Angry birds verslaving, kikkers (padden?) - slangen en krabben, gekko's, plantjes die zichzelf sluiten, luik die viel op teen, hoofdgebouw dat echoot, pannenkoeken, het beverspel, overstroomd dorp rijst gebracht, vleermuizen trektocht, apen aanval, schurfthonden, puppy en zo kan ik echt nog wel even doorgaan!
Op het eind hebben we van het geld wat we opgehaald hadden heleboel spullen gekocht voor de kinderen. Dit hebben we op een hele feestelijke manier uitgedeeld en gevierd. Heel leuk dat de oudere net zo enthousiast waren als de wat jongere.
En toen moesten we weg.. niet leuk!
Weer terug naar Phnom Penh en daar nog genoten van de laatste dagen. Veel souvenirtjes gezocht en gekocht (wat een hel!) leuk om te geven bij terugkomst :)

Ik heb maar 1 conclusie: ik wil heel graag terug!

Marieke Vliegen

'Even' een samenvatting van zo'n veelzijdige maand....waar begin je dan? Dat het een hele bijzondere reis was spreekt denk ik voor zich. Wat het voor mij zo bijzonder heeft gemaakt zijn de mensen. De mensen die ik heb mogen ontmoeten, de mensen in Cambodja, maar ook mijn groepsgenoten. Van beide heb ik veel geleerd en veel plezier mee beleefd. De kinderen van PCH2 hebben me verbaasd met hun grote dankbaarheid en oprechtheid. Met volle teugen heb ik genoten van hun aandacht. Ik heb het gevoel gekregen dat de Cambodjaanse mensen die ik heb ontmoet heel erg zichzelf zijn en de ander heel open benaderen, zonder oordeel en altijd met een glimlach. Dit is bewonderenswaardig en ik zou alle mensen zo een zelfde houding gunnen. Mijn groepsgenoten wil ik heel erg bedanken voor de gemoedelijk sfeer waarin ik ruimte heb gekregen om mijn yoga practice te verdiepen door mijn eerste lesjes aan niet alleen de kinderen, maar ook aan hun te mogen gegeven :).

Maya van Iwaarden

De laatste avond in het weeshuis hebben we alle gekochte spullen officieel overhandigd. De kinderen kregen allemaal een nieuwe schooltas met een lineaal, knuffel, kleding, snack en een blikje cola erin. Daarna gingen de discolichten en de Kmer muziek aan. Het feest barstte los. De blije dansende kinderen met in een hand het blikje cola en op de rug de grote nieuwe schooltas was prachtig om te zien. Dat beeld zal ik nooit meer vergeten.
We hebben een ontzettend mooie tijd samen gehad. Met de groep, met de kinderen en met de rest van Cambodja wat we hebben leren kennen. Ik wil wel weer terug :-).

Kirsten Lebbink

Een bijzondere ervaring...

Ik zit nu al een paar dagen in Phnom Pehn, waar we ook leuke dingen hebben beleefd, fotoshoot met de groep in Khmer kledij. En gisteren avond de afscheidsparty... Met eten en karaoke... Dat was leuk! Peterhans en ik zijn een goede combi qua zang ;-)

Nu zit ik hier met dubbele gevoelens jullie een laatste bericht te typen vanuit Cambodja. Enerzijds wil ik graag naar familie maar ik heb ook net als meerdere groepsgenoten het gevoel dat ik hier moet blijven. Er is nog zoveel wat wij voor dit land kunnen betekenen!

Ik zal Cambodja, een prachtig en divers land met zijn zeer vriendelijke bevolking erg gaan missen. Ooit kom ik hier terug!

Als ik mijn ervaring van deze reis moet omschrijven kan ik dit haast niet maar ga een poging wagen....

Cambodja en vooral het werken in het weeshuis hebben mijn leven verrijkt... Het is prachtig om mensen te helpen die het minder hebben.

Ik heb mij hier bijzonder thuis gevoeld. Niets was teveel iedereen was behulpzaam! Ik hoorde er bij net als ieder individu.
Ik heb vele kansen gekregen die ik in mijn eigen o zo ontwikkelde Nederland nooit gehad heb. Ik ben iedereen daar zeer dankbaar voor!

Ik was ook weer blij na een lange vlucht om mijn familie weer te zien.

Mijn droom is uitgekomen... Mijn missie is volbracht!

Linda van den Hondel

De een na laatste dag in het weeshuis hebben we de nodige dingen opgeruimd en hebben we de laatste dingen schoongemaakt. In de middag hebben we de spullen die we voor ze hadden gekocht netjes neergelegd en uitgestald. Ook hebben we het centrale gebouw omgetoverd tot een disco. We hebben lampjes opgehangen en ballonnen. ‘S avonds hebben we alle kids een nieuwe rugzak gegeven en hebben we er een mooie laatste avond van gemaakt. We hebben lekker staan dansen met de kids en hebben we nog gekletst.

De dag er na moesten we afscheid nemen. Eerst hebben we alle spullen ingepakt en hebben we nog een ontbijt gehad, toen kwam het moeilijkste moment gaan. Daar stonden ze dan met zijn allen, ik kreeg al de tranen in mijn ogen. Ik vond het heel moeilijk om afscheid te nemen. Toen moest ik afscheid nemen van de jongen waar ik wel een band mee had opgebouwd, Daar had ik het het moeilijkste mee. Hij barste uit in tranen Waardoor ik ook.

Toen in de bus gestapt en op naar Phnom Phen. Eenmaal in Phnom Phen hebben we de laatste dingen gedaan wat we nog wilden. De laatste souvenirs kopen en nog de leuke dingen bekijken.

Ik heb echt een super tijd gehad, Ook moeilijke dingen meegemaakt.

Dely da Costa Gomez

Op Schiphol aangekomen voelde de sfeer al goed. Toen kwam de lange reis met een tussenstop op China. Aangekomen in Cambodja vielen de vele scooters en brommers mij erg op. Ook dat ze er gewoon met baby's zaten, dan wel op schoot.

In het Royal Guesthouse werden we erg goed verzorgd met alle maaltijden. Ook kregen we tijdens één van de eerste dagen Khmer les. We leerden o.a tellen tot tien en verder.

Daarna gingen we met de bus richting Battambang. We zaten als sardientjes in een blik, bijna geplet op de achterbank. Aangekomen bij PCH2 stonden alle kinderen al buiten op ons te wachten. Dat was een bijzonder moment. We zochten een kamer uit en werden 's avonds met onze eerste warme maaltijd verwelkomd. Ze bedienden ons met drinken en rijst, de rest konden we zelf naar behoefte opscheppen. We gingen de komende dagen al gauw aan de slag met de meisjesdorm. Ondertussen wisselden we af met verven, schuren en met het spelen met de kinderen.

Siem Reap was ook erg leuk. We hebben onder andere een hele dag Ankor Wat gedaan met een Tuk tuk. Daarnaast ook veel inkopen, lekker eten en massages gedaan.

Terug in Battambang was het op het eerste moment wel weer even wennen. We pakten het werk op waar we gebleven waren en zo vloog de tijd weer voorbij. Al gauw waren we bezig met het afscheid. Deze was erg bijzonder. Ook om te zien hoe dankbaar de kinderen waren met wat ze kregen.

Toen was het weer tijd om naar Phnom Penh terug te keren. Daar aangekomen hebben we nog gerolschaatst, vele inkopen gedaan op The Russian Market en natuurlijk niet te vergeten de erg goedkope massages. Ik ben zelf nog een dag naar een eiland geweest waar ze van zijde kleden en sjaals maakten. Dit was een erg primitief en rustig eilandje. Het was erg fijn om op dat moment nog even buiten de stad te zijn geweest en de natuur van Azie nog even te kunnen hebben beleefd.

Ik heb het ontzettend leuk gehad. Ik had dit niet willen missen.

Rachelle Kusters

Op woensdag zijn we rond tien uur met de bus van het weeshuis naar Phnom Pehn vertrokken. Het afscheid viel bij de kinderen maar ook bij ons zwaar. Het is bijzonder om te ervaren hoe je in een paar weken tijd een band met elkaar hebt opgebouwd.

Toen we rond half drie in Phnom Penh aankwamen zijn we uiteen gegaan om verschillende activiteiten te ondernemen. Ik ben met een aantal mensen mee geweest naar een tattooshop en een skatingbaan die boven een shoppingcenter was. Het was vreemd om te zien hoe klein de afstand tussen rijk en arm waren. Aan de buitenkant van het shoppingcenter stonden mensen te bedelen en kon je veel armoede zien maar zodra je binnen was, kwam je in de wereld van de welvarende mensen. Hoewel het regenseizoen officieel voorbij was heeft het die woensdagmiddag maar vooral ’s avonds nog erg hard geregend. We zijn om die redenen dan ook die avond bij het questhouse gaan eten.

Op donderdagochtend hebben we een fotoshoot in Cambodjaanse stijl gedaan. We werden (zwaar) opgemaakt, onze haren werden gedaan en we konden een outfit uitkiezen. Er zijn zowel individuele foto’s als groepsfoto’s gemaakt. Dit was leuk om te doen! ’S Middags ben ik met een gedeelte van de groep naar de Russian Market gegaan om souvernirs te kopen.

Donderdagavond stond er voor een aantal mensen (inclusief mijzelf) een grote uitdaging te wachten, namelijk spin eten. Wat we waarschijnlijk allemaal al zagen aankomen was dat we ook met levende spinnen kennis zouden maken. Na heel wat angsten te hebben overwonnen heeft volgens mij iedereen uiteindelijk de spin (een tarantula) vastgehouden en een stukje gegeten.

Vrijdagochtend ben ik naar het C.H.A. huis gegaan. Dit is een opvang/ winkeltje waar jonge vrouwen met een beperking wonen en de kans krijgen om een vaardigheid te leren om vervolgens in de toekomst onafhankelijk te worden. Ik had de donderdagochtend geregeld dat ik hier een ochtend kom mee lopen omdat ik het interessant en inspirerend vond om te zien hoe deze vrouwen met hun beperking omgaan in een land waar zij maar weinig kansen hebben. Ik heb met de vrouwen en met de directeur kunnen spreken en ik heb kunnen helpen met de Engelse les die gegeven werd. Deze ervaring heeft me op persoonlijk vlak veel opgeleverd!

Vrijdagmiddag ben ik zelf nog naar de markt geweest om de laatste souvernirs op te halen en om nog even wat van de stad te zien. De dag eindigde met een lekkere maaltijd in een restaurant en een karaoke ruimte die voor ons was gehuurd waarin we helemaal los konden gaan!

Zaterdag, de dag van vertrek hebben we ingepakt en zijn we rond elf uur naar het vliegveld gereden om vervolgens de reis naar huis te beginnen. En op zondag stonden we dan om kwart voor zes in de ochtend weer met beide benen op Nederlandse grond waar onze familie en vrienden ons verwelkomden!

Wanneer ik terug kijk op de maand in Cambodja denk ik aan een bijzondere ervaring waarin ik veel gezien, beleefd, geleerd en genoten heb en waar ik mooie herinneringen aan heb overgehouden!

Anna Lameris

De reis was zo mooi dat het moeilijk is om het kort te houden.

De aankomst was zo hartverwarmend dat dat de rest van de weken ook zo was. Het werken zorgde er wel voor dat ik niet zo veel met de kinderen kon doen om ze gebarentaal te leren. Toch heb ik dat wel kunnen doen.

Het mooiste vond ik dat ik helemaal mezelf kon zijn. Het maakte niet uit of ik mijn haar in een staart had en dat je dan mijn gehoorapparaten kon zien.

Een geweldige reis, FANTASTISCH en ONTROEREND